Frenzy is de op één na laatste film van Alfred Hitchcock en wordt door veel fans gezien als de beste film uit zijn laatste periode. De film haalde de voorpagina’s van veel kranten vanwege een nogal merkwaardige (en volgens velen smakeloze) reclamecampagne, waarbij een opblaaspop gemodelleerd naar Hitchcock himself in de Theems werd gedropt. Hitchcock wilde de pop ook voor de film zelf gebruiken, maar zag daar bij nader inzien vanaf.
De film begint met de vondst van een lijk van een jonge vrouw in de Theems. Ze is gewurgd met een stropdas en we krijgen te horen dat ze niet het eerste slachtoffer is van ‘de stropdasmoordenaar’. Daarna concentreert de film zich op Richard Blaney, een alcoholistische casanova, die door zijn baas wordt ontslagen vanwege een reeks kleine diefstallen. Zonder baan en zonder geld klampt Blaney aan bij zijn ex-vrouw, Brenda, die kort daarop het slachtoffer zal worden van de stropdasmoordenaar. Mede hierdoor zal de verdenking van de politie op Blaney vallen, maar wij weten dat hij onschuldig is.
Frenzy is dus geen whodunit, we zijn getuige van de moord op Brenda en weten daarom dat Blaneys vriend Bob Rusk de ware dader is. Desondanks weet Hitchcock de spanning zeer goed vast te houden. De moord op Brenda is de enige die we te zien krijgen, en levert een zeer vermaard beeld op, van een gewurgde Brenda met haar tong uit haar mond (ook dat werd smakeloos gevonden). De volgende moord, op Blaneys huidige vriendin Babs, wordt niet getoond, maar leidt indirect tot de beste (en beroemdste) sequentie uit de film: Rusk merkt dat Babs een speld van zijn revers heeft gerukt en vreest dat die hem zal verraden. Hij heeft het lijk echter al op een vrachtwagen gegooid, die is geladen met zakken aardappels en moet nu in de laadbak klimmen om zijn speld terug te krijgen. En net op dat moment rijdt de vrachtauto natuurlijk weg …
Frenzy is een zeer doortrapte Hitchcock, dat is zowel de kracht als de zwakte van de film. Mensen die niet van Hitchcock houden, wijzen er doorgaans op dat zijn films weinig geloofwaardig zijn en grotendeels berusten op goedkoop effectbejag. Dat klopt eigenlijk wel, maar vrijwel niemand weet goedkope (voyeuristische en sadistische) effecten zo smaakvol op te dienen als Hitch.
De atmosfeer in Frenzy is beklemmend, sommige scènes zijn razend spannend, maar het dient gezegd dat the master of suspense ditmaal een wel erg groot beroep doet op de goedgelovigheid van zijn kijkers: de moordenaar loopt met zijn toekomstige slachtoffers door de drukste plaatsen van London en laat overal overduidelijke sporen na. De politie onderzoekt vrijwel niets, de leider van het onderzoek moet zelfs door zijn echtgenote op een aantal blunders worden gewezen. En zo gaat dat maar door, de hele film lang. Ondanks de spanning zit je daarom dikwijls hoofdschuddend te kijken.
