Acteur Richard Harrison heeft in interviews dikwijls geklaagd dat het knip- en plakwerk van regisseur Godfrey Ho het einde van zijn carrière heeft ingeluid. Hoewel Harrison in de veronderstelling was slechts in een stuk of drie ninjafilms te fungeren, is het materiaal in minimaal tien van die films gebruikt; dit terwijl Harrison aanvankelijk dacht dat de producties zo slecht waren, dat zijn scènes op de montagetafel zouden sneuvelen. Tja, dan ben je toch wel een beetje goedgelovig. En dat gaf Harrison zelf ook toe. Het feit dat hij in de film belt met een Garfield telefoon zou toch een goede aanwijzing geweest moeten zijn dat hij in een erbarmerlijke productie (of tien) terecht was gekomen.

Enfin, Diamond Ninja Force is een van die films waarvan Harrison niet wist dat hij erin speelde. De prent gaat over de eeuwenoude rivaliteit tussen twee ninja stammen, de diamant ninja's en de zwarte ninja's. En dan is er ook nog de Golden Ninja Warrior, die tevens (hoe kan het ook anders) opduikt in een rits andere ninjafilms van Godfrey Ho. Maar laat ik het niet te moeilijk maken. De diamant ninja's hebben hun zinnen gezet op een stuk grond dat toebehoort aan ene Wong. Het stuk grond bevat een of andere magische bron die de diamant ninja's de wereldheerschappij kan opleveren. Bovendien kunnen ze dan eindelijk afrekenen met die vervelende zwarte ninja's, waarmee ze al eeuwen in onmin leven.

Wong wordt telepatisch vermoord, waarop zijn dochter de grond erft. Deze Fanny wil echter evenmin verkopen. Hierop zien de diamant ninja's zich genoodzaakt ninjageesten af te sturen op Fanny, haar man en haar kind. Hoewel het in het huis nu flink spookt, zoontje Bobo door de lucht zweeft en er zelfs maden uit de kraan komen, bezwijkt Fanny niet voor deze vorm van chantage. Ze heeft namelijk een steuntje in de rug in de vorm van Richard Harrison in zijn rode ninjapak. Deze heeft nog een appeltje te schillen met de diamant ninja's, die verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn vrouw...

De film begint niet echt veelbelovend en de ninja actie is vrij bedroevend, maar de plot weet enigszins te beklijven. Op een gegeven moment krijgt de film echter andere trekjes dan die van enkel de afgezaagde ninjafilm en is er sprake van een regelrechte Poltergeist ripoff. Dit verhoogt het vermaak aanzienlijk, temeer daar de geest (of heks) een geil wijf is en de boel letterlijk ophitst. Een hoop volstrekt misplaatste, maar daarom niet minder geinige, seks is het gevolg. Tussendoor zijn er ninjagevechten waaraan geen touw valt vast te knopen. Hoewel goed anders is dan Diamond Ninja Force, zorgt de prent wat mij betreft voor genoeg vermaak met deze soft-erotische ninja Poltergeist.

In Nederland werd de film in de jaren ´80 uitgebracht door HAFBO, onder de titel Het genootschap van de zwarte ninja´s.