Dalle Ardenne all'inferno (The Dirty Heroes)De Italiaanse titel betekent ‘Vanuit de Ardennen naar de Hel’, maar van de Ardennen is in de hele film geen spoor te bekennen. Hij speelt zich af in Nederland, en Nederland alleen. Het is niet de enige verrassing waar deze film mee uitpakt. Geloofwaardigheid is doorgaans niet het sterkste punt van Italiaanse oorlogsfilms, maar in The Dirty Heroes maakt men het wel héél bont.
Het begint al met de openingsscène: twee Amerikaanse soldaten, in het dagelijkse leven inbrekers, ontsnappen uit een krijgsgevangenkamp nabij Amsterdam. Hierbij krijgen ze hulp van een vriend, een Amerikaan van Duitse afkomst, die zich onder valse voorwendsels had aangesloten bij de Wehrmacht. Het drietal sluit zich aan bij een groep Nederlandse verzetsstrijders, die van plan zijn om het Duitse Hoofdkwartier binnen te dringen en de diamanten terug te stelen, die de Duitsers in Nederland hebben buitgemaakt. Om de aandacht van de Duitsers af te leiden, tracht weer een andere vriend, piloot in het Amerikaanse leger, de legerleiding te verleiden tot een luchtaanval op de Duitse linies. Zijn commandant is een beetje jaloers op Montgomery, die in Afrika met de eer is gaan strijken, en doet het dus nog ook!
Alsof dat nog niet genoeg is, is er ook nog een tweede verhaallijn, over het stelen van papieren uit het Duitse Hoofdkwartier. Daarvoor krijgt de groep hulp van een charmante joodse vrouw die (geloof het of niet) onder een valse naam is getrouwd met de commandant van de Duitse troepen in Nederland! Enfin, The Dirty Heroes is zo ongeveer het vreemdste oorlogsallegaartje dat ik ooit gezien heb. De actiescènes zijn nogal wisselend. De inbraak in het Duitse hoofdkwartier is bekwaam geënsceneerd, maar er is ook een belegeringsscène, met de groep verschanst in een bunker, die er nogal chaotisch uitziet. De casting is uiterst bizar, met een Australiër (Stafford) en een Fransman (Constantin) die voor Amerikanen spelen, en een Italiaan (Celi) als Nedelandse verzetsheld. De meeste acteurs vertolken hun bizarre rollen met een zekere waardigheid, behalve John Ireland (als de piloot) en Anthony Dawson (als de commandant die jaloers is op Monty), die er werkelijk een potje van maken. Hun scènes zijn haast ridicuul en lijken uit een compleet andere film te zijn geplukt. Er wordt volop gebruik gemaakt van de Nederlandse locaties, maar wel dusdanig dan er vrijwel voortdurend molens te zien zijn op de achtergrond. Er is ook nog een scène – die niet wordt verklaard – met een ondergelopen polder. Wat is daar aan de hand? Ach ja, je bent in Holland, en dat staat voortdurend half onder water, nietwaar?
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
