De schuchtere clownvis Nemo woont samen met zijn vader Marlin in een vrolijke onderwaterwereld. De jonge vis is helemaal gelukkig wanneer de eerste schooldag aanbreekt. Nemo is echter ook behoorlijk eigenwijs en gaat een weddenschap aan dat hij heel ver durft te zwemmen. Tijdens zijn zwemtocht wordt hij gevangen genomen door een duiker, welke hem mee naar huis neemt en in een aquarium dumpt. Marlin is ondersteboven van het verdwijnen van zijn zoon en gaat op zoektocht. Hierbij krijgt hij hulp van de vergeetachtige Dory. Samen beleven ze allerlei spannende avonturen met onder andere haaien en schildpadden. Nemo probeert ondertussen zelfstandig te ontsnappen uit het aquarium.
Finding Nemo is weer zo'n typisch nieuwerwetse animatiefilm die zowel een jong als een oud publiek aan kan spreken. De humor is zo nu en dan behoorlijk subtiel en voor kinderen moeilijk te begrijpen. Daarentegen zullen de schitterende animaties met vrolijke kleuren en het vertederende verhaal juist bij de jongeren erg aanslaan. Finding Nemo kijkt lekker makkelijk weg en behoort wat mij betreft tot de toppers van de nieuwe generatie animatiefilms. In 2004 terecht met een Oscar bekroond.
Ik snap niet wat iedereen zo geweldig vindt aan deze film. Ok, ik zie ook wel dat het erg knap gemaakt is maar dat is toch niet genoeg om iets een goede film te maken? Het verhaal is saai en langdradig. De humor zeer matig. Het enige moment dat ik echt moest lachen was tijdens de scene met de AA haaien. Verder hooguit wat gegrinnik hier en daar. Daarnaast zit de film boordevol clichés en zoetsappigheid, hij is voorspelbaar en hij slaagt er totaal niet in om medeleven of enig ander sentiment op te wekken (behalve verveling). Ik vind Finding Nemo erg overrated.
