Ergens in de nabije toekomst wordt het mogelijk om computerspellen te spelen, waarin de karakters echte mensen zijn. Zo kun je in een soort Second Life achtige game je fantasieën los laten door een stoere gast of een lekker wijf te spelen, terwijl je gewoonweg thuis als vetklep op de bank hangt. Het mooie is dat er in dat spel dus daadwerkelijk zo'n karakter van vlees en bloed rondloopt en dat jij als speler de sensorische ervaringen van deze persoon doorkrijgt. Deze casus klinkt redelijk onschuldig, maar in het spel Slayers (een soort Gears of War) is de werkelijkheid een stuk rauwer. Hier bestuur je een levensechte soldaat die probeert te ontsnappen uit een virtuele gevangenis. Als een kogel je karakter raakt is deze ook daadwerkelijk dood. Goed de vraag waarom iemand in een dergelijk spel wil spelen ligt voor de hand. De spelkarakters zijn echter echte gevangen die op death row zitten. Door deelname aan Slayers kunnen ze hun vrijheid terugwinnen. Niet dat dat ooit al gebeurd is, maar dat terzijde.
 

Anyway, een van de figuren in dit spel is Kable, een enorme stoere en brede gast die nog maar een paar schietpartijen van vrijheid af is. Hij wordt bestuurd door de veel jongere Simon, die de beste speler van Slayers ooit is. Dan neemt een geheimzinnige groepering, Humanz, contact met hem op. Zij stellen dat spellen als Slayers niet menselijk zijn en daarom willen ze Kable helpen ontsnappen uit zijn spelwereld. Met behulp van Simon slaagt de groep in deze operatie. De bedenker van Slayers is echter niet blij en stuurt een leger aan huurmoordenaars achter het gezelschap aan en kidnapt bovendien Kable's vrouw. Genoeg redenen voor wraak dunkt mij en dat is precies wat Kable ook denkt.
 

Regisseurs Neveldine en Taylor hebben met Crank en Crank: High Voltage twee bovengemiddelde actie-komedies afgeleverd. Toen ik dan ook las dat er een nieuw project van het tweetal aankwam, werd ik al direct enthousiast. Nog meer nadat ik het concept van deze film kende; een dat de potentie heeft om een erg goede actie-komedie mee te maken. Helaas werd ik niet op mijn wenken bediend.

Gamer slaagt er namelijk nergens in om de humor, die in dit genre onontbeerlijk is, te brengen. Deze film is dan ook een behoorlijk serieuze aangelegenheid. Toegegeven, alles ziet er prima uit: mooie grafische effecten met een rauwe sfeer. Het 'stoere mannen met geweren' gehalte is echter te hoog om te kunnen overtuigen. Daar komt bij dat de vele actie behoorlijk fantasieloos is en de kijker nergens weet te verrassen. Gamer is hiermee eenvoudigweg een niemendalletje geworden, dat niet als een pluspunt op het cv van het regisseursduo kan worden gezien. Hopelijk loopt er ergens een regisseur rond die dit an sich interessante thema oppakt en er een fatsoenlijke film van weet te maken.