Nadat Darkman eindelijk zijn wraak op Durant heeft gekregen, besteedt hij al zijn tijd aan het perfectioneren van zijn uitvinding voor synthetische huid. Om het benodigde geld te verkrijgen, valt hij criminelen aan, waarna hij hun handelswaar zelf verpatst. Het zal geen verbazing wekken dat hij zich hiermee de woede van deze criminelen op zijn dak haalt. Het is Peter Rooker die hem met name terug wil pakken. Door een vuil spelletje van verraad weet hij zowel Darkmans dna als zijn uitvinding te stelen. Met dit eerste spuit hij een aantal van zijn handlangers in, waardoor ook zij supersterk worden. Wetende dat Darkman zijn uitvinding terug zal komen halen, bereid Rooker zich voor op een harde confrontatie. Deze zal hij krijgen ook.

De derde Darkman film valt ten opzichte van zijn beide voorgangers (Darkman (1990) en Darkman II: The Return of Durant (1995)) nogal tegen. Wat vooral gemist wordt is een tegenstander van formaat. Durant, aan wie onze hoofdpersoon zijn weinig appetijtelijke uiterlijk te danken heeft, is helaas niet meer aanwezig. Hij was echter verantwoordelijk voor een groot deel van de sjeu van deze filmreeks. Darkmans nieuwe opponent, Peter Rooker, is niet alleen weinig interessant an sich -namelijk een vrij standaard filmslechterik-, maar wordt daarbij tevens weinig memorabel neergezet door Jeff Fahey. Het valt in deze derde film bovendien op dat Arnold Vosloo een weinig begenadigd acteur is, die niet in de buurt komt van de prestaties van Liam Neeson. Ongetwijfeld zul je deze film enkel kijken als je de eerdere delen uit de reeks ook al hebt gezien. In dat geval haal je hier waarschijnlijk weinig bevrediging uit. Mocht dit je eerste kennismaking met Darkman zijn, dan kun je een punt bij mijn beoordeling optellen.