Je zou denken dat talent zowel geografisch als in de tijd gelijkelijk verdeeld is, maar dat blijkt niet zo te zijn: de grote Nederlandse schilders, de grote Russische romanauteurs, de grote Duitse componisten, ze zitten allemaal opeengepakt in de tijd, vaak ook binnen een vrij klein gebied, zoals de provincie Holland tijdens de Gouden eeuw, of Sint-Petersburg in het Tsaristische Rusland. In de cinema beleven we momenteel een glorieperiode van de Koreaanse film. Arthouse, horror, thriller, psychologisch drama, cross-overs, de Koreanen leveren alles af.

The Chaser is een cross-over, maar het is niet eenvoudig te zeggen van welke genres precies. Het is een film over een seriemoordenaar, dus zou je zeggen: een thriller. Maar de film is tegelijkertijd een vinnige sociale satire, en er zijn zoveel humoristische momenten, dat je soms de indruk krijgt dat je naar een komedie zit te kijken. Andere scènes hebben dan weer een onmiskenbaar dramatische lading. Kortom: een bizarre combinatie van stijlen.

Het uitgangspunt lijkt op eerste gezicht heel eenvoudig. Jung-Ho is een ex-cop die uit het korps is getrapt vanwege zijn gewelddadige karakter. Nu verdient hij de kost als pooier. Recent hebben enkele hoertjes hem in de steek gelaten, zonder hun geld af te dragen. Als op haar beurt Mi-Jin verdwijnt, dringt het tot hem door dat alle vrouwen verdwenen zijn nadat ze contact hadden gehad met één bepaalde klant. Jung-Ho speurt hem op, maar voordat hij de betrokkene het adres heeft weten te ontfutselen (via marteling!) waar Mi-Jin wordt vastgehouden, worden beiden door de politie opgepakt. We zijn dan een half uur ver in de film, en je zou zeggen: dader gepakt, zaak opgelost, film voorbij.

Mis. Op dat ogenblik begint het pas. Terwijl de beide mannen werden opgepakt door de politie, werd elders in de stad een gek gearresteerd die een zak stront over de burgemeester had uitgesmeten (de humor is niet altijd even fijnzinnig), en die zaak vinden veel hooggeplaatste opsporingsambtenaren eigenlijk veel belangrijker. Cynisch als men is, laat men de ondervragingen voornamelijk over aan ex-collega Jung-Ho. Die gaat daarbij echter weer zo woest tekeer, dat men (om een schandaal te vermijden) de verdachte laat lopen, en Jung-Ho voor geweldpleging arresteert. In een ultieme poging om Mi-Jin het leven te redden, breekt Jung-Ho uit, maar … Nou ja, ziet u zelf maar, ik wil niet te veel verraden.

The Chaser is een film met hoogte- en dieptepunten. De spanningsboog zakt een aantal keren in, en de combinatie van humor en extreem geweld zorgt voor een onwerkelijk sfeertje. De film is (blijkbaar) op feiten gebaseerd, maar het scenario ziet vol vergezochte toevalligheden. Toch weet debuterend regisseur Na Hong-jin je gaandeweg te pakken te krijgen, vooral nadat Jung-Ho tot de ontdekking is gekomen dat Mi-Jin een kind heeft, en het vroegwijze meisje op sleeptouw neemt (en haar onhandig probeert te verzwijgen wat er aan de hand is). Er zijn eveneens een paar uiterst sterke dramatische momenten, met als hoogtepunt het moment waarop de dochter van Mi-Jin plots beseft dat er iets vreselijks is gebeurd met haar moeder, en in een hysterische huilbui uitbarst. Na Hong-jin filmt haar door een beregende voorruit van een auto. We horen niets, zien slechts haar wanhopige gezicht. De rillingen liepen me over de rug.