Whatever WorksBoris Yellnikof is een genie, maar hij heeft zo diep nagedacht over het leven, dat hij er doodongelukkig van is geworden. Zijn baan als professor natuurkunde is in het slop geraakt, zijn vrouw is opgestapt omdat ze doodziek werd van zijn ingebeelde ziektes, en zelfs zijn zelfmoordpoging is mislukt, waardoor hij nu als mankepoot door het leven stapt, of beter: strompelt. Zijn voornaamste bezigheden zijn klagen, nog eens klagen, en het afsnauwen van kinderen die van hem willen leren schaken.
Op een dag komt Melody in zijn leven. Ze komt uit het Zuiden van de VS, en is beeldschoon maar oerdom. Boris besluit haar een paar dagen onderdak te verschaffen, maar het meiske wordt verliefd op hem, en weet hem zowaar tot een huwelijk te verlokken. Ze geniet van zijn gemopper en zijn verklaringen van ingewikkelde theorieën waar ze geen touw aan kan vastknopen (om die reden houdt ze ook zijn hypochondrie voor diepzinnigheid). Maar dan staat op een dag haar moeder voor de deur, zoals de meeste moeders uit het diepe zuiden een diepgelovige vrouw …
In Whatever Works keert regisseur Woody Allen terug naar zijn roots: New York, Joodse zwartgalligheid, hypochondrie, relatieperikelen … Boris Yellnikoff lijkt een nazaat van de legendarische Alvy Singer uit Annie Hall. Niet zo verwonderlijk als met weet dat het scenario voor Whatever Works teruggaat op een nooit verfilmd script dat Allen in de jaren zeventig schreef voor Zero Mostell. Het voornaamste verschil is dat Alvy Singer permanent psychoanalytische therapieën volgde, terwijl Boris zijn zorgen en zelfhaat afreageert met een vrolijk soort misantropie. Neem enkel de titel van de film, tevens het levensmotto van de hoofdpersoon, de mensenhater Boris - Whatever Works : hoe vreemd iets ook mag zijn, als het werkt, is het okay. Althans voor even, want alles is vergankelijk, volgens Boris, ook geluk.
Zoals gewoonlijk haalt Woody als regisseur weer het beste uit zijn acteurs. Larry David is geweldig als zijn alter ego, en de nog altijd (alweer zeven jaar na haar debuut in Thirteen) piepjonge Evan Rachel Wood bewijst dat ze een uitstekende comédienne is. Ook veteranen als Patricia Clarckson en Ed Begley jr zijn prima op dreef als, respectievelijk, Melody’s moeder en vader. Hun karakters zijn oppervlakkiger geschreven (neigen zelfs naar stereotiepen), maar Woody komt wel met enkele van zijn beste grappen op de proppen. Zo reageert Melody’s vader verrast wanneer hij ontdekt dat homo’s vrouwelijke moeders hebben!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
