Così sia is een kerel die rondrijdt op een ezel en altijd te porren is voor een roof of een vechtpartij. Hij komt in een stadje terecht waar een vechtende dominee / hoefsmit geld steelt voor zijn kerk. Er is tevens een oude kerel die zakken rolt. Na veel domme avonturen slaat het trio de handen ineen om een bank te beroven...

Così sia is een van de vele komische westerns die in de jaren zeventig in Italië werden gemaakt. Het zijn over het algemeen niet de best bekend staande spaghetti westerns, en ik kan dan ook gemakkelijk een aantal verschrikkelijke voorbeelden opnoemen. Over smaak valt natuurlijk te twisten, maar ik vind dat deze er wel mee door kan.
 

 

De film poogt de kijker aan het lachen te brengen en slaagt daar, in mijn geval, in. De grappen zijn erg flauw met letterlijke onderbroekenlol en grollen die betrekking hebben op seks. De heist is oke gedaan, maar van secundair belang. Het meeste vermaak wordt namelijk gebracht met de saloongevechten, die soms eindeloos lijken. Dit is pure slapstick en wordt tot in het absurde doorgetrokken. Slechteriken worden met cactussen op hun reet geslagen, flessen drank spatten uiteen op hoofden, tanden rapen; dat werk.

Hoofdrolspeler Luc Merenda gebruikt hierbij overigens niet zijn vuisten, maar komt met spaghetti karate op de proppen; niet best dus en ook al een reden voor de lachspieren om in werking te treden.

De acteurs zijn aardig bezig, voor zover dat mogelijk is met zo'n slecht geschreven verhaal (waaraan niemand minder dan Dario Argento mede debet is). Het kind in deze film, normaliter een storende factor in Italiaanse westerns, is overigens vrij geinig bezig. Sydne Rome speelt een leuke lerares en weet er uiteindelijk vandoor te glippen met het geld. Hierover komen we vast meer te weten in deel twee: Mamma mia è arrivato così sia. Ik kan nauwelijks wachten!