Italiaanse schijtfilm over de gruwelen in een concentratiekamp voor vrouwen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Als je er een gezien hebt, dan heb je ze niet allemaal gezien, maar dan heb je er wel genoeg gezien. Ik weet dan ook niet waarom ik die dingen maar blijf kijken. Het zal wel sensatiezucht zijn.

Alle clichés zijn present: Gruweldaden, sadistische nazi's en tieten. Voor het te creëren meesterras wordt er tevens wat afgeëxperimenteerd. Een bevroren kerel die moet worden opgewarmd door naakte vrouwen die geil tegen hem aanschurken is te debiel voor woorden. Deze vrouwen worden overigens ook gebruikt om een stel homo's weer op het rechte pad te brengen.

Ik heb sterk de indruk dat deze film uiterst serieus bedoeld is. Met name de dramatische muziek en de sentimentele momenten wekken die suggestie. Maar hoe kun valt een film serieus te nemen die op amateuristische wijze zowat alle afgezaagdheden van de Tweede Wereldoorlog weergeeft?

Een aantal zaken is bovendien volledig over de top. Zo is een mannelijke gevangene, met de verstandelijke vermogens van een debiel, een soort huisdier van de Nazi's. Hij mag vrouwen aanranden en verkrachten van zijn baasjes. Hahaha, compleet achterlijk. Heb ik de lesbische kampbewaarster al vermeld? Bij dezen.

Het is allemaal niet best wat er hier wordt voorgeschoteld. Af en toe valt er te lachen om hoe slecht de film is. Vooral de Nazi's die om de meest afgrijselijke dingen in een soort psychopathisch lachen uitbarsten doen het aardig. Ook de serieuze toon die totaal niet valt te rijmen met de erbarmelijkheid van deze productie is lachwekkend. Tot slot wil ik vermelden dat er ook nog wat authentiek gruwelmateriaal in de film is verwerkt; waarschijnlijk omdat de beelden auteursrechtvrij zijn. Het is wat: Sterf je een miserabele dood in een concentratiekamp, beland je ook nog eens in een kutfilm van Bruno Mattei! Nazi concentratiekampen waren een triest fenomeen, maar dit soort films is bijna even bedroevend.