Deze film heeft een aantal verhaallijnen. Ten eerste is er de saaie, smaakloze bedrijfsleider die bevriend probeert te raken met een groepje kunstenaars en tevens probeert om een toneelspeelster hiervan te versieren. Hij is getrouwd met een blonde bimbo die heel zijn huis vreselijk versierd heeft.
Daarnaast heeft hij twee bodyguards omdat hij een belangrijke deal moet sluiten waarbij hij gevaar loopt. Een van deze bodyguards ontmoet in een café, waar de kunstenaars zich ook bevinden, een vrouw waar hij ooit mee naar bed is geweest maar wat hij zich niet kan herinneren (maar zij wel). We volgen af en toe ook de vrouw van de bedrijfsleider. Een echt tutje met een hondje dat iedereen bijt. Zij gaat af en toe naar haar dakloze zus (ofzo) die zij een huisje heeft gegeven maar nu bezig is het gruwelijk in te richten.
Er zijn nog meer soortgelijke verhaallijntjes te bekennen. Heel de film gaat over relaties. Vaak op een humoristische wijze. Het bezorgt een aantal glimlachjes en sommige personages zijn wel aardig uitgewerkt (met name de bedrijfsleider). Toch is het niet een topper. Hij is wat grillig en echt pakkend wordt het nooit. Het is wel een film die enorm in je kop blijft steken! (postief bedoeld in dit geval).
