Een mysterieuze passagier reist mee in een rustige trein in een koude winternacht. Reeds binnen een paar minuten na binnenkomst komt hij te overlijden. De vreemdeling heeft een geheimzinnige doos bij zich; een ieder die er in kijkt ziet grote rijkdommen en wil het kistje tot eigen bezit maken. Chloe White en Peter Dobbs, die de dood van de passagier meemaken, bedenken samen met hoofdconducteur Miles een plan om het lichaam te doen verdwijnen en het kapitaal voor zichzelf te houden. 
 

Als het lichaam gedumpt is, blijken andere reizigers echter ook interesse in het kistje te tonen. Niet veel later staat de politie op de stoep, op zoek naar degenen die een lichaam uit de trein hebben gegooid. Ook komt een vriend van de dode man verhaal halen bij de treinreizigers. Als dan ook nog blijkt dat de reizigers elkaar en zichzelf niet meer kunnen vertrouwen zijn de rapen echt helemaal gaar. Ieder strijdt nu voor zichzelf met als doel het kistje te bemachtigen. Maar wat zit er nou eigenlijk echt in dat kleine doosje?
 

Night Train is een beetje vreemde film. Vrijwel niet bekend bij het grote publiek, voor zover ik weet geen brede release gehad, en met een cast van niet onaardige, doch redelijk anonieme acteurs in de hoofdrollen. Het verhaal is al minstens zo vreemd, maar werkt zeer aanstekelijk door de snelheid waarmee het vertelt wordt en de vele plotwendingen die zich tegen het einde op stapelen. Allerlei figuren die geen rol blijken te spelen binnen de plot blijken er een eigen agenda op na te houden. Niet allen hiervan zijn even sterk uitgewerkt, maar een aantal verhaallijnen zijn redelijk origineel te noemen en zie je van tevoren niet aankomen.
 

Hoewel de cast voornamelijk Amerikaans is, bevat de aftiteling veel Roemeense namen. Night Train is dan ook in Oost-Europa opgenomen, hetgeen je overigens in de film niet terug ziet. De enige beelden zijn namelijk het interieur van de trein. Grafisch oogt deze prent daardoor een beetje saai, ook omdat de treinbewegingen niet goed in beeld worden gebracht. Maar al met al is hier zeker sprake van een leuk en verrassend werkje. De korte speelduur mag daarbij bovendien als een pluspunt worden gezien, de verveling slaat namelijk nooit toe.