Deze film gaat over Tom Horn, een bekende uit het ´Wilde Westen´ die van alles was: Sporenzoeker, scout, premiejager, sheriff, etc. Mr. Horn belicht met name Horn's relatie met Al Sieber, door wie hij als scout voor het leger werd aangenomen, het vangen van Geronimo en de vele rechtszaken tegen hem.

Als biografische schat is deze film de geschiedenis niet ingegaan en dat zal ook niet gebeuren. Het is waarschijnlijk dat het gemiddelde boek over Tom Horn historisch accurater is dan deze speelfilm. Dat boeit me echter vrij weinig, daar ik liever een film over een marginaal figuur bekijk dan dat ik over die persoon een boek lees. Derhalve beoordeel ik de prent niet op historische juistheid. Dat ik te lui en te gedesinteresseerd ben in de materie speelt hierbij ook een rol.

Ik wens, hier, enkel te beoordelen hoeveel de film weet te verstrooien. Mr. Horn scoort, wat dat betreft, een voldoende. En dat was een positieve verrassing voor mij, daar ik regisseur Jack Starrett in het western genre een drol zag afleveren met Cry Blood Apache.

Het is een tamelijk bitterzoete film, waarbij het zoet halverwege de film op is. Deze transitie mocht ik wel en werd goed onderstreept door de ontwikkeling van Horn's personage, die in het begin een vrolijke Frans is, maar later verandert in een cynicus. Ondanks dat hij carrièrematig succes oogst en flink wat geld verdient, verandert hij meer en meer in een bittere zuiplap. Zoals wellicht bekend is er geen happy ending en wacht Horn de strop.

Het acteerwerk maakt de film. David Carradine en Richard Widmark waren geknipt om respectievelijk Tom Horn en Al Sieber te spelen. Widmark's personage verschuift gaandeweg naar de achtergrond, maar Carradine weet ook alleen de kar goed te trekken.

Mr. Horn is een film gemaakt voor de televisie. Voor een dergelijke productie is er geen slecht werk geleverd. Afgezien van de fade to blacks, die er zijn voor de overgang naar reclame, is er niets dat de kenmerken van een tv film verraadt.