King Kong ('76)

King Kong van John Guillermin uit 1976 zit niet alleen in de tijd vastgeklemd tussen de klassieker uit 1933 en de blockbuster van Peter Jackson uit 2005. Fans van het origineel zien de versie van Guillermin vaak als een vorm van heiligschennis, terwijl fans van Jackson er op neerkijken vanwege de gedateerde effecten.

Ik had deze versie uit ’76 om de een of andere reden nooit gezien, en was er nieuwsgierig naar, ondanks de slechte kritieken. De film bleek een soort kitscherige, kermisachtige lol te bieden, even voedzaam als een oliebol, maar op z’n tijd best smakelijk. Alleen al voor de benen van Jessica Lange is het de moeite waard om de film eens te bekijken. Ik heb haar altijd aantrekkelijk gevonden, maar ik wist niet dat ze in 1976 zo hot was. De kijkervaring levert ook een hevige schok op: het slot speelt zich niet af op het Empire State Building (zoals in 1933), maar in en op de Twin Towers. Het heeft iets griezeligs om te zien hoe Jeff Bridges door de gangen van de gebouwen rent, of de lift neemt naar de top. De kater (en de klap) kwam vijfentwintig jaar later, zullen we maar zeggen. En de klapper heette niet Kong, maar Osama.

Enfin, de film. Een oliemaatschappij heeft een onderzoeksteam uitgezonden naar een eenzaam eiland omdat luchtfoto’s doen vermoeden dat er olie in de grond zit. Op het schip wordt een verstekeling aangetroffen, een professor zoölogie, die op het eiland wil gaan zoeken naar exotische diersoorten. En dan pikt men midden op de oceaan pikt men dan ook nog een vrouwelijke schipbreukeling op, de wondermooie miss Dwan. Eenmaal op het eiland aangekomen, blijkt deze schone een sleutelrol te vervullen, omdat de koning van het eiland, een gigantische mensaap genaamd King Kong, halsoverkop verliefd op haar wordt.

Ook in deze glossy remake, is het ondanks alle poeha toch vooral het hartverscheurende verhaal dat de aandacht trekt. Dat is vooral te danken aan Jessica Lange, die niet alleen sexy is, maar ook kan acteren, en in tegenstelling tot Fay Wray in de eerdere versie, meer doet dan gillen alleen. “Probeer me te vergeten, Kong, het kan tussen ons immers nooit iets worden,” zegt ze op een gegeven moment, zinspelend op enkele anatomische complicaties. Inderdaad, er zit de nodige relativerende humor in deze versie. De aap is te veel een man in een apenpak (let op de scène met de trein!), maar de make-up efecten van Rick Baker zijn haast ongelooflijk, wat vooral bij close-ups een verrassend gevoel van echtheid oproept, alsof miss Dwan werkelijk zit te converseren met een gigantische aap. De toestand van Kong roept wel vragen op: Zijn er meer apen zoals hij op het eiland? En zo nee, waar komt hij dan vandaan? Is hij misschien de laatste van zijn soort? In dat geval, valt zijn bevlieging nog enigszins te begrijpen. Misschien dacht hij, bij het zien van miss Dwan: Mmm, aan de kleine kant, maar ach, beter dan niets.

Deze King Kong is een nogal potsierlijke bedoeling, maar de film is bij vlagen grappig en sexy, en het slot is verrassend gewelddadig. Er zijn betere oliebollen op de markt, maar ook slechtere.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- The Shape of Water (romantiek / fantasy : 6.5)
- Rise of the Planet of the Apes (fantasy / science fiction : 7.5)
- Escape from the Planet of the Apes (fantasy / science fiction : 7)
- Harry Potter and the Half-Blood Prince (fantasy / actie : 6.5)
- Beneath the Planet of the Apes (fantasy : 6)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie fantasy eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie romantiek eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10