Luftslottet som sprängdes (Millennium 3)

Aan het begin van het derde deel, belanden Lisbeth Salander en haar vader in het ziekenhuis. Zij heeft geprobeerd om hem te vermoorden, hij om haar te vermoorden, en toch worden ze op één afdeling gelegd, op nauwelijks twee kamers afstand van elkaar, en zonder bewaking. Het is niet de laatste onwaarschijnlijkheid in het scenario.

Lisbeth wordt nog steeds verdacht van de moorden die aan het begin van deel 2 werden gepleegd, maar kan voorlopig niet worden ondervraagd. Iedereen lijkt zich inmiddels met de zaak te bemoeien: Mikael Blomqvist, de politie, de veiligheidsdienst … Er worden geheime microfoons en camera’s aangebracht en iedereen schijnt met iedereen overhoop te liggen. De slechteriken van de veiligheidsdienst beginnen zowaar elkaar te elimineren. Dit derde deel is, anders gezegd, een kluwen van in elkaar verstrengelde verhaalllijnen.

Ik heb de film in twee zittingen bekeken, met ruim 48 uur tussentijd. Die twee dagen boden me de tijd om (een gedeelte van) het boek te lezen. Dat hielp enigszins: Larsson houdt zijn vertelling wat overzichtelijker, mede doordat hij op papier meer tijd heeft (deel 3 is erg dik) dan regisseur Alfredson op pellicule. Maar de voornaamste bezwaren weet hij niet weg te nemen: de Millenniumreeks vertelt een wel erg paranoïde en stereotiep verhaal, en Salander is het enige personage dat enige diepgang krijgt, alle anderen zijn volkomen ééndimensionale figuren, die vaak in tegenstellingen worden getypeerd: de goede politieman versus de chauvinistische politieman, de krankzinnige psychiater versus de gewetensvolle chirurg, de idealistische onderzoeksjournalist versus de op sensatie beluste nieuwsrubrieken op TV, enzovoorts.

Het probleem van deel 3 is verder dat Lisbeth Salander in een passieve rol is gedrongen, ze moet het bed houden en kan alleen wat sms’en en googleën. Op papier is dat niet zo erg, maar het medium film vraagt om beweging, en dit slotdeel is erg statisch. Zelfs de seks en de sentimentaliteit die de eerste twee delen wat kleur gaven, ontbreken hier. Pas in het laatse uur, als de rechtzaak tegen Salander begint, krijgt Alfredson zijn film op gang getrokken. Maar dan is het eigenlijk al te laat.

Stieg Larrsson was een bekwaam verteller, maar de nogal sensationele inhoud (verkrachting, machtsmisbruik, corruptie etc.) van zijn verhalen, moest verhullen dat ze weinig diepgang hadden. Aan het werk van klassieke Zweedse auteurs als Sjöwahl & Wahlöö, Henning Mankell of Liza Marklund kunnen zijn boeken niet tippen. En de verfilmingen zijn matige aangelegenheden. De Millenniumreeks is het equivalent van een candy bar: het hapt allemaal goed weg, maar erg voedzaam is het niet.

Ga naar: Deel 1
Ga naar: Deel 2

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- La Femme Infidèle (The Unfaithful Wife) (thriller / drama : 8)
- Que la bête meure (thriller / drama : 8)
- Desu nôto (Death Note) (thriller / fantasy : 7.5)
- Obsession (thriller / romantiek : 7.5)
- Schemer (thriller : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie thriller eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10