Harper's IslandWEES GERUST, DEZE BESPREKING BEVAT GEEN SPOILERS. Harper’s Island is een 13-delige TV-serie, ontwikkeld door Ari Schlossberg en John Turteltaub voor CBS televisie. Harper’s Island is een moordmysterie. Het uitgangspunt werd ontleend aan een beroemde roman van de schrijfster Agatha Christie, Tien Kleine Negertjes (tien personen worden uitgenodigd voor een verblijf op een eiland, één van hen is een moordenaar), en voor de gelegenheid vermengd met elementen uit recente slasher movies zoals I know what you did last Summer en Scream.
Abby Mills, een jonge vrouw van achter in de twintig, ontvangt een uitnodiging voor het huwelijk van haar jeugdvriend Henry Dunn. Het huwelijk zal worden gehouden op Harper’s Island. Abby heeft haar jeugd doorgebracht op het eiland, en haar beste (en eigenlijk enige) jeugdvriendje was Henry, die haar in de zomerperiode uit haar eenzaamheid kwam verlossen. Abby wil de uitnodiging niet afslaan, maar er is één groot probleem: zeven jaar geleden heeft de seriemoordenaar John Wakefield een slachting aangericht op het eiland, en één van de slachtoffers was de moeder van Abby. Wakefield werd gedood door de vader van Abby, de plaatselijke sheriff, maar Abby heeft sindsdien nooit meer een voet op het eiland gezet. Ook haar eerste grote liefde, Jimmy Mance, een jongeman die werkt in de haven van Harper’s Island, heeft ze sindsdien niet meer gezien … Hoewel ze angstige voorgevoelens heeft, gaat Abby toch, en natuurlijk merkt ze al snel dat de sfeer op het eiland niet optimaal is. Iedereen heeft de pik op iedereen en dan worden er plots een paar moorden gepleegd. De volgende dag, op een bootstapje, stuiten de studiegenoten van Henry op een lijk en een tas vol met bebloede dollars. Is John Wakefield opgestaan uit het graf of is er een copycat aan het werk? Harper’s Island was aanvankelijk geen succes, de kijkcijfers vielen tegen en de critici waren niet enthousiast. Dankzij een succesvolle DVD-release en diverse heruitzendingen op televisie (die betere reacties uitlokten), heeft de serie toch nog zijn publiek gevonden. Inmiddels is het een soort cultserie geworden, met fanclubs, genootschappen op facebook en zo meer. De opzet van Harper’s Island is vrij eenvoudig: 25 mensen zitten vast op een eiland, 1 van hen is een moordenaar, en na 13 weken weten we wie. De titels van de afleveringen (Sploosh, Crackle, Whap, Snap etc.), zijn verwijzingen naar de wijze waarop de moord(en) in de verschillende afleveringen worden uitgevoerd. Het is aanvankelijk een beetje doorbijten geblazen, maar als de serie je eenmaal in de greep heeft, laat hij je niet meer los. Harper’s Island is geheel gericht op spanning en sensatie. Verwacht dus geen psychologische diepgang of complexe karakters. De personages zijn jong en aantrekkelijk, het geweld is (voor een TV-serie) verrassend bloedig (U bent dus gewaarschuwd). Ondanks de oppervlakkige karakters, zijn de acteerprestaties vrij goed. De Ierse actrice Elaine Cassidy (Abby) is een bleekneus, maar ze staat als actrice haar mannetje. De grootste fanbase, werd echter verzameld door Matt Barr, die als het blonde heethoofd Sully blijkbaar menig meisjeshart sneller deed kloppen. De met een zwaar Engels accent sprekende Cal (Adam Campbell), bleek vooral vrouwen van rond de dertig aan te spreken (tegenwoordig wordt alles onderzocht). Zelf raakte ik nogal hoteldebotel van Chloe (Cameron Richardson), net als Barr hoogblond, maar van het vrouwelijke geslacht (ik zal binnenkort wel onderzocht worden). Het is overigens niet alles goud wat er blinkt. Het is moeilijk om 13 afleveringen lang de spanning vast te houden, en dan ook nog een bevredigende oplossing. te verzinnen. Veel trucs om de spanning op te drijven zijn nogal doorzichtig, en op ongeveer twee-derde van de reeks, voorziet het scenario in een nogal eigenaardige wending, die niet door iedereen werd gesmaakt (ook ik was er niet blij mee). De uiteindelijke oplossing is aanvaardbaar, op voorwaarde dat men niet te lang bij een aantal details blijft stilstaan, maar dat is vaak zo in dit soort verhalen. De oplossing wordt overigens aangeboden aan het einde van deel twaalf. Deel dertien is een soort toetje, waarin men de motivatie van de moordenaar tracht te verklaren. Samenvattend kan men zeggen dat Harper’s Island een redelijk bevredigende TV-serie is: oppervlakkig, op sensatie gericht, maar goed gemaakt, goed geacteerd en spannend.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
       .jpg "Harper`s Island")   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
