Who's Afraid of Virginia Woolf?

Het toneelstuk Who’s Afraid of Virginia Woolf? (Edward Albee, 1962) heb ik in boekvorm gelezen voor mijn boekenlijst Engels. Ik herinner mij dat ik destijds, maar dan heb ik het over zeker vijftien jaar geleden, erg gecharmeerd was van het boek. Waarom precies kan ik niet meer voor de geest halen. Na het zien van de verfilming uit 1966 komt er echter een aantal herinneringen terug. De film is namelijk minstens zo goed als het boek en -naar ik mag aannemen- ook als het toneelstuk. 

Who’s Afraid of Virginia Woolf? is de tekst van een liedje dat aan het begin van de film wordt gezongen door George en Martha. Dit oudere stel komt aangeschoten thuis van een feestje op de universiteit, waar ze het nummer meermaals hoorden. Ze maken flink veel ruzie en proberen hierbij elkaar verbaal en fysiek af te troeven. Niet veel later komen de veel jongere Nick en Honey langs, die eerder op de avond zijn uitgenodigd voor een afterparty. De ruzies gaan ook tijdens hun bezoek hard door en het tweetal betrekt hen ook bij de woordenwisselingen. De drank vloeit ondertussen rijkelijk.

De gesprekken en discussies van de feestvierders gaan regelmatig over het krijgen van kinderen. Nick en Honey blijken hiermee de nodige problemen te hebben. George en Martha hebben echter een zoon van zestien jaar, waar ze weinig positief over praten. Onder invloed van de grote hoeveelheden alcohol dagen ze elkaar steeds meer uit. George en Martha blijken een psychologisch spelletje te spelen met hun gasten, maar ook met elkaar. Inzet hiervan is de juistgenoemde zoon. Als de waarheid omtrent hun kind boven tafel komt, blijkt waar de vele ruzies vandaan komen en waarom de gesprekken richting Nick en Honey regelmatig zo vijandig waren.

Who’s Afraid of Virginia Woolf? is destijds genomineerd voor alle mogelijke Oscars. Het is daarmee de enige film die deze prestatie ooit voor elkaar heeft gekregen. Van deze nominaties zijn onder andere die voor beste actrice en beste vrouwelijke bijrol verzilverd. Het zou daarnaast zeker niet onterecht zijn geweest als ook die voor beste acteur en beste mannelijke bijrol waren binnengesleept.

Het acteerwerk in deze film is namelijk van een fenomenaal hoge kwaliteit. Vooral Elizabeth Taylor is tegelijkertijd zowel onuitstaanbaar als ruziënde trut en bewonderenswaardig als cynische haaibaai. Zelden is een rol zo sterk gecast als die van haar karakter Martha. Je zou bijna vergeten dat er nog drie sterke acteurs naast haar staan te spelen.

De kracht van deze film schuilt hem naast het acteerwerk in de prachtige dynamiek tussen drama en humor. Hoewel er eigenlijk een redelijk triest verhaal wordt verteld, is de donkere humor zo sterk aanwezig dat je nooit een traan zult hoeven laten. Het verbale geweld zal niet iedereen welgevallen, maar maakt deze film juist zo genietbaar.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema:
- American Beauty (drama / humor : 9)
- Falling Down (drama / humor : 8)
- Good Bye Lenin! (drama / humor : 7)
- Secretary (drama / humor : 7)
- 24 Hour Party People (drama / humor : 6.5)

Hoe beoordeelt Boobema categorie drama eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobema categorie humor eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10