Eigenlijk weet ik niet wat me bezielde om deze film aan te schaffen. Hoewel de prijs van 2 euro voor de dvd en de aardige artwork niet verkeerd zijn, impliceert de titel immers reeds dat we hier van doen hebben met een musical, een genre dat ik zelden tot nooit kan waarderen. Desondanks wens ik te klagen over het gezang; niet omdat het erin zit, maar omdat het van een abominabele kwaliteit is. Slechts Sarah Brightman doet iets wat erop lijkt. Het is echter ronduit vreselijk om de rest van de cast aan te horen, met Paul Sorvino (Goodfellas) als pathethisch auditief dieptepunt. Tel hierbij op dat werkelijk alle, barslechte, dialogen worden gezongen in plaats van gesproken en de gemiddelde aflevering van het kotsopwekkende Glee er is niks bij.

Naast het feit dat je het geluid beter kunt uitzetten wanneer je deze film bekijkt, is de film ook verhaaltechnisch een drama; zowel letterlijk als figuurlijk. De prent doet narratief aan als een uitgezeken soap en wist mij, in dat opzicht, totaal niet te boeien. Hierover wens ik dan ook niet uit te wijden, temeer daar ik de plot al vergeten ben. Er speelt wel iets interessants, namelijk de handel in organen door een machtig bedrijf, maar dit gegeven is helaas bijzaak.

De hoes van de dvd rept van ´een kruising tussen Blade Runner en The Rocky Horror Picture Show´, maar dat vind ik wat te veel eer. Desondanks is de production design niet verkeerd, om toch maar iets positiefs te noemen.

Zoals gezegd is het organengedoe het enige interessante element. Wanneer de organen niet kunnen worden afbetaald, zijn er repo men om deze weer terug te halen. Dit gebeurt lekker bloederig, hetgeen zorgt voor de horrorcomponent. Hierbij valt, op een campy manier, wel wat af te griezelen. Het is echter veel te weinig voor deze pretentieuze zaadfilm, die vooral weet te irriteren.