Nadat de bank er opnieuw is beroofd, besluiten de autoriteiten van Wells City de gladde pistolero Slim Corbett op de zaak te zetten. De sheriff en de plaatselijke grootgrondbezitter Don Luis proberen echter Corbett erin te luizen. Bij een overval op een postkoets dient Corbett het onderspit te delven, maar het loopt allemaal anders dan gepland voor de criminelen...

 

Dean Reed is de held van dienst en dat betekent: Een vreemd gekamde dandy die iedereen te slim af is en ook nog eens in trek is bij de dames. De, in Duitsland, zeer populaire Reed is hier dodelijk. Erg ongebruikelijk, maar de fans vergoeilijken dit gegeven door tegen te werpen dat al zijn slachtoffers het verdienden. Daar zit wat in. Voor het spelen van de, welhaast irritante, Corbett blijkt Reed uitermate geschikt. Gelukkig zingt de acteur niet in de film, zoals hij normaliter wel pleegde te doen, maar bewaart hij zijn liedje voor tijdens de aftiteling. Dit God Creates Them, I Kill Them behoort overigens niet tot de slechtste spaghetti western songs.

Er zijn wat vreemde fratsen die de prent typisch spaghetti maken. Zo is er een dwerg die op de honden van de slechterik moet passen en heeft deze slechterik, adequaat vertolkt door Peter Martell, zowel een aansteker als een steekwapen in zijn wandelstok verborgen. Slim Corbett zelf komt ook nog met een paar 007achtige vondsten, zoals een drankcompartiment in zijn koets.

De film is pure middelmaat. Tussen de actie door weet zij nauwelijks te overtuigen. Het is hetzelfde euvel waaraan Quel caldo maledetto giorno di fuoco, ook van Paolo Bianchini, lijdt. De actie zelf is echter dominant genoeg aanwezig en bovengemiddeld gedaan. Vervelend is de film dus niet, doch memorabel evenmin.