Le Gamin au VéloNiemand timmert in de Belgische filmwereld zo nadrukkelijk aan de weg als de Waalse gebroeders Dardenne. Ze werden op slag beroemd toen ze in 1999 de Gouden Palm wonnen met Rosetta. In 2005 herhaalden ze dit kunststukje met L’Enfant. Hun films gaan doorgaans over mensen aan de onderkant van de samenleving, en zijn gesitueerd in de Luikse arbeiderswijk Seraing, wellicht de treurigste wijk van West-Europa. Cyril is nog geen twaalf, maar hij heeft al een voldoende ellende over zich heen gekregen voor een compleet leven. Zijn vader heeft hem gedumpt in een kindertehuis, zonder geld, zelfs zonder aandenken. Cyril is woedend, hij vecht met de verzorgers van het tehuis, met leeftijdsgenoten, desnoods met kasten of deuren, of zichzelf. Hij mist zijn vader, en ook zijn fiets, een zwarte kinderfiets met een verchroomde vork. Op een dag, terwijl hij weer eens een woedeaanval heeft, klampt hij zich vast aan een willekeurige vrouw, de kapster Samantha. Uitgerekend deze jonge vrouw trekt zich het lot van de onhandelbare jongen aan. Ze weet de fiets te traceren en gaat samen met Cyril op zoek naar zijn vader. Vrij snel komen ze de man op het spoor, maar dat is slechts het begin van nog meer problemen … De algemene verwachting was dat de gebroeders met Le Gamin au Vélo hun derde Gouden Palm in Cannes zouden winnen, maar uiteindelijk moesten ze genoegen nemen met een troostprijs. Na het enigszins teleurstellende Le Silence de Lorna is dit een van de beste films uit hun carrière. Met de fantastische actrice Cécile de France hadden ze voor het eerst een echte ster in hun rolbezetting. Haar aanwezigheid is hartverwarmend en mede dankzij haar gloort er plotseling een vleugje hoop op in de Dardense grauwheid en duisternis.
Hoe goed Cécile de France ook is, de film wordt voornameliijk gedragen door de 12-jarige debutant Thomas Doret. Hij raast door de film, als een bezetene stampend op de trappers van zijn fiets, op weg naar niets, want hij voelt zich nergens thuis. Hij is een slachtoffer, maar wordt niet neergezet als een lieverdje: hij is agressief, zelfs gewelddadadig, ook tegen mensen die het goed met hem voorhebben, zelfs tegen Samantha. De anderen worden al even genadeloos getypeerd: de vader is een egoïstische nietsnut die geen enkele verantwoordelijkheid aankan (alleen de gedachte aan Cyril maakt hem al onzeker), een jongeman die zich over Cyril ontfermt, wil hem gebruiken als minderjarig hulpje bij een overval, de slachtoffers van de overval blijken uiteindelijk geen haar beter dan alle anderen … En toch eindigt Le Gamin au Vélo met een positieve noot. Na een dramatisch incident, zien we hoe Cyril overeind krabbelt, het stof van zijn kleren slaat, de pijn verbijt en op zijn fiets stapt. Daarna zien we hem om een hoek verdwijnen. We weten niet hoe het met hem zal aflopen, maar we weten dat hij voor het eerst in zijn leven op weg is naar huis.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
