Ex-smeris Gittes, die in het district Chinatown van Los Angeles zijn functie had, is na zijn ontslag als privédetective aan de slag gegaan. Hij houdt zich vooral bezig met onderzoek naar vreemdgaande levensgezellen. Zo krijgt hij ook het verzoek te onderzoeken met wie Hollis Mulwray, directeur van het waterbedrijf, een affaire heeft. Al gauw blijkt echter dat zijn opdrachtgever niet de vrouw van Hollis is, maar een onbekende dame. Niet veel later wordt Hollis bovendien dood aangetroffen, wat zijn vreemdgaan in een ander perspectief plaatst.
 

Mulwray's vrouw Evelyn huurt Gittes vervolgens in om te onderzoeken hoe haar man om het leven is gekomen. Hij was een streng tegenstander van de bouw van een nieuwe stuwdam die LA van water zou moeten voorzien, terwijl er voldoende anderen zijn met grote belangen in dit project. Een van deze personen is Noah Cross, heel toevallig de voormalig zakelijk partner van Hollis en de vader van Evelyn. Er is veel onduidelijkheid voor Gittes, maar hij is vastberaden de onderste steen boven te krijgen. Hulp komt uit onverwachte hoek: Evelyn's Chineze tuinman heeft namelijk een belangrijke clou in handen.
 

De titel van deze film is verwarrend: de wijk Chinatown speelt immers slechts een marginale rol. Hoewel ik op basis van de titel verwachte dat deze zich in San Francisco zou afspelen (waar zich immers de grootste Chinatown ter wereld bevindt), blijkt te worden gedoeld op die van Los Angeles. De stad en haar omgeving spelen een prominente rol in deze prent, waarbij veel lokaties voorbij komen, veelal in prachtig geschoten beelden. Wat sfeer betreft is Chinatown dan ook moeilijk te overtreffen en is zij een genot om te kijken.
 

Deze neo-noir beschikt echter ook over aan andere belangrijke troef: een prachtig opgebouwd, spannend en interessant verhaal. Regisseur Roman Polanski weet dit verhaal op langzame wijze te ontvouwen, waarbij er steeds nieuwe elementen van de plot worden vrijgegeven. Het zorgt ervoor dat je als kijker steeds verlangt naar meer wetenschap over de zoektocht van detective Gittes. Dat je vaak op het verkeerde been wordt gezet is alleen maar positief te noemen.
 

Alsof bovenstaande nog niet voldoende is om je te overtuigen deze film een keer op te zetten, is het acteerwerk ook nog eens van hoge kwaliteit. De loftrompet mag vooral worden gestoken voor Jack Nicholson, die met Chinatown zijn reputatie als topacteur definitief bestendigde. Leuk detail is overigens dat hij het grootste deel van deze prent met een enorme pleister op zijn neus rondloopt, waardoor je vrijwel nooit zijn volledige gezicht ziet.
 

Als ik dan toch nog wat azijn mag pissen, dan doe ik dat over de afhandeling van het verhaal. De laatste scènes, waarbij er een afronding wordt gegeven aan allerlei onderlinge intriges tussen de hoofdrolspelers, wordt te snel afgeraffeld. Ik wil niet stellen dat Chinatown hierdoor als een nachtkaars uitgaat, maar een kleine smet op het geheel mag het toch wel genoemd worden.