Otto, een punker uit Los Angeles, die zijn tijd het liefst vult met hangen op straat, wordt ontslagen van zijn baan in de supermarkt. Zijn ouders kunnen hem financieel niet helpen omdat ze al hun geld aan een televangelist hebben gegeven. Bij toeval loopt hij Bud tegen het lijf, die een baan heeft bij een reposession agency (een bedrijf dat voor financieringsmaatschappijen auto's terughaalt wanneer de koper deze niet meer kan afbetalen. Hoewel Otto in eerste instantie weinig gecharmeerd is van het werk van Bud, besluit hij het toch te proberen. Wonderwel blijkt hij een talent te zijn.
 

Als Otto het snelle leventje meer en meer begint te waarderen, ontmoet hij Leila die hem vertelt over een Chevrolet Malibu uit 1964 met in de achterbak de lichamen van twee aliens. De auto blijkt bovendien zo'n 20.000 dollar waard te zijn voor de eerlijke vinder. Er zijn echter meer kapers op de kust: een groep concurrerende, Mexicaanse repo men, een of andere geheime overheidsorganisatie, en bovendien ook nog de gestoorde chauffeur van de Chevy. Maar wat zit er nou echt in de achterbak van die auto?
 

Repo Man was in eerste instantie niet zo'n groot succes toen deze in 1984 in de bioscopen kwam. Pas later zou deze film een zekere cultstatus opbouwen en zelfs bekend komen te staan als de beste film uit dat jaar. Zelf had ik een vergelijkbare ervaring tijdens het kijken. In beginsel snapte ik niet echt wat er nou zo bijzonder is aan deze film. Pas naarmate het einde naderde, en zelfs nog meer na afloop, kon ik een zekere charme in Repo Man ontdekken.
 

Dit is dan ook een film die zijn geheimen langzaam prijs geeft. Het totaal gestoorde verhaal, dat verteld lijkt te worden in een welhaast plotloze film, biedt weinig houvast. Sterker nog, ook na afloop zul je niet echt een (goed) verhaal kunnen ontwarren. Een groot deel van de losstaande scènes daarentegen zijn zonder meer interessant noemen. De anarchistische insteek die hierbij gekozen is werkt bovendien wonderwel goed. Emilio Estevez is bovendien goed in zijn element en speelt zijn karakter met overtuiging. Pluspunten zijn er ten slotte ook nog voor de erg goede (punk)soundtrack, met nummers van onder andere Iggy Pop, Suicidal Tendencies, Circle Jerks en Black Flag.