My Horse, My Gun, Your Widow is niet het meest afschuwelijke dat je op westerngebied zult tegenkomen, maar dat het een ondermaatse film is staat voor mij vast.

Het plotje heeft alvast niet veel om het lijf: Een verraden bandiet wil het goud, dat hij eerlijk gestolen heeft, terug van zijn voormalige misdaadpartner die hem dus een naaistreek leverde.

Craig Hill doet hier een armzalige Gianni Garko imitatie, terwijl Cris Huerta de Fernando Sancho uithangt. Dat gaat hem dus niet worden.
 

 

De film heeft veel te weinig actie en is nogal praterig. Het gemis aan pief-paf-poef wordt opgevuld met slechte humor. Zo gaat Hill tijdens een gevecht met Huerta zijn opponent kietelen. Ook jat Hill op een gegeven moment een fiets en hangt hij ondersteboven wanneer hij in een valstrik van een mooie vrouw trapt. Van dit soort grollen werd ik niet vrolijk, verre van zelfs. Het enige wat op de lachspieren werkt zijn de mantieten van Huerta, die dan ook flink worden uitgemolken; figuurlijk dan toch.

Hoewel de film niet per sé slecht gemaakt is, breekt de goedkoopheid haar toch op. Zoals wel vaker is de muziek gerecycled uit andere spaghetti westerns, ik herkende een Sartana-deuntje en de theme song van Arizona Colt Returns, maar deze gecombineerde muzikale begeleiding past mijns inziens niet bij deze film. Voorts komt de film op het einde met een slideshow over de burgeroorlog aanzetten, begeleid door schiet- en explosiegeluiden. Triest.