The Spy Who Loved Me

Als twee duikboten, een Britse en een Russische, spoorloos verdwijnen, besluiten de twee landen de handen ineen te slaan. Ze zetten beide hun beste geleime agent in, voor de Russen is dat Triple X, voor de Britten uiteraard 007. Triple X is een beeldschone vrouw, en dus kan Bond het onmiddellijk uitstekend met haar vinden, maar er is een complicatie: Hij heeft kort daarvoor de vriend van Triple X vermoord tijdens een operatie in Oostenrijk. Het was zelfverdediging, maar Triple X vertelt Bond dat ze hem zal trachten te doden na het voltooien van de gezamenlijke missie.

Deze film staat voornamelijk bekend om drie dingen: Jaws, de schurk met het metalen gebit, de fabelachtige sets van Ken Adam, en de openingsscène in Oostenrijk, met een achtervolging op skies en een ontsnapping van Bond aan zijn achtervolgers dankzij een vrije val die wordt afgeremd door een parachute met de afbeelding van de Britse vlag. Wat je noemt een vliegende start. De stuntman Rick Sylvester werd er wereldberoemd mee.

Via uitstapjes naar onder meer Egypte en Sardinië komen Bond en Triple X op het spoor van de oceanograaf Stromberg, die droomt van een wereld onder water en daarom het leven op het land wil uitroeien. Stromberg houdt zich schuil in zijn basis Atlantis, maar als hij met behulp van zijn supertanker Liparus een nieuwe onderzeeër kaapt, glippen Bond en Triple X mee aan boord …

Velen vinden dit de beste Bond met Moore. In mijn herinnering was dat ook zo, maar ik heb inmiddels enkele bedenkingen. Het is vreemd om in verband met een Bondfilm, of een Bondschurk, over geloofwaardigheid te spreken, maar ik had moeite met de motivatie van Stromberg: als hij droomde van een wereld onder water, waarom bouwde hij die dan niet? Waarom eerst het leven op het land uitroeien? Het lijkt een massamoord zonder veel zin, iets voor een waanzinnige, maar Stromberg maakt een veel te rationele indruk om compleet gestoord te zijn. En dan is er Jaws, de schurk met het metalen gebit. Het type was een groot succes (hij zou terugkeren in Moonraker) en natuurlijk is Jaws ook een leuke vondst, maar zijn onverwoestbaarheid wordt te ver doorgevoerd, en als hij uiteindelijk een haai met zijn tanden de keel doorbijt, wordt het lichtjes belachelijk.

Natuurlijk staat er nogal wat tegenover. De locaties zijn prachtig, en op iedere locatie gebeurt wel iets opwindends. Wie Barbara Bach niet ziet zitten (ik vind haar niet erg aantrekkelijk) geniet wellicht van de slechte Bondgirl Caroline Monro (ze vult haar bikini even goed in als haar rol). De sets van Ken Adam zijn werkelijk ongelooflijk. Zijn ontwerp van de supertanker was de grootste sound stage die de wereld op dat moment ooit had gezien. Toch hebben die sets ook een neveneffect: aan het slot moet de boel vernietigd worden, en daarvoor worden (uiteraard) schaalmodellen gebruikt, en die geven je als kijker het gevoel dat je zit te kijken naar een aflevering van The Thunderbirds.

Het was een moeilijke afweging. Uiteindelijk heb ik voor deze film een zeventje over. Zeven min, geen griffel, en ook geen zoen van de juffrouw.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Conan the Barbarian (actie / avontuur : 7)
- Thunderball (actie / avontuur : 7)
- Octopussy (actie / avontuur : 7)
- The Living Daylights (actie / avontuur : 7)
- Robin Hood (Director's Cut) (actie / avontuur : 7)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie actie eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie avontuur eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10