Mar Adentro (The Sea Inside)Mocht ik evenals Boobielle van zwaar arthouse-drama hebben gehouden, dan had ik me waarschijnlijk volledig in haar beschrijving kunnen vinden. Mar Adentro biedt zeer degelijk acteerwerk met een aangrijpend verhaal, waarbij ik me kan voorstellen dat er menig traantje gerold heeft in de bioscoopzalen. Persoonlijk konden de gebeurtenissen van Ramon me echter aan mijn reet roesten. Met zijn irritante glimlachje ("Ik heb geleerd te kunnen lachen terwijl ik huil.") heeft hij er meerdere keren voor gezorgd dat ik naar de afstandsbediening wilde grijpen om van hem af te kunnen zijn. Het eerste uur van deze film is dan ook vreselijk langdradig en heeft me geen enkel moment kunnen boeien, mede doordat het enige gebodene zwaar gejank is. Net toen ik er echt genoeg van begon te krijgen werd de film echter wat luchtiger door het bieden van enkele humoristische momenten. Deze scènes kon ik wel waarderen, waardoor mijn totale oordeel over deze Gallische rolprent wat minder negatief uitvalt. Mar Adentro is overduidelijk een film waarvan je moet houden en gezien de vele prijzen die ze heeft gewonnen, waaronder de Oscar voor beste buitenlandse film, zal het ook wel een kwalitatief goede productie zijn. Mij kon het niet bekoren, maar waarschijnlijk ben je bij mij ook niet aan het juiste adres voor een dergelijke film.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mar Adentro (The Sea Inside)Ik zal even het complete verhaal toelichten van deze film. Ramon is sinds zijn jeugdjaren compleet verlamd behalve in het gezicht. Hij heeft vaarwel moeten zeggen tegen alle dingen die hij in het verleden zo leuk vond om te doen. Zoals reizen, avonturieren, zwemmen, gedichten schrijven en natuurlijk vrouwen en de liefde. Van levensgenieter is hij veranderd in een levenshater. Hij heeft er genoeg van en wil op een degelijke manier zelfmoord plegen. Maar alleen kan hij dit niet, door zijn verlamming. Hij doet daarom een poging om op justitiële wijze aan zijn einde te komen. Een vrouw helpt hem bij het proces vanwie wij later vernemen dat ze last heeft van beroertes die uiteindelijk ertoe kunnen leiden dat zij ook levenslang verlamd raakt. Zijn zaak krijgt aardig wat media aandacht omdat euthenasie een hot issue is in de samenleving. Hierdoor komen een aantal mensen bij hem op bezoek. De alleenstaande moeder Rosa vooral die verliefd raakt op Ramon aangezien hij haar niet misbruikt en graag naar haar luistert. Andere belangrijke personen in het huis is zijn broer (een vrij domme en agressieve boer en fel gekant tegen zijn besluit) en zijn vrouw (is ook tegen, maar heeft wel begrip) en hun zoon die veel voor Ramon zorgt maar eveneens niet de slimste is. Door alle omstandigheden en alle mensen in zijn leven, bloeit Ramons leven een beetje op! Hij laat zijn gedichten uittypen en schrijft een boek. Maar dit alles ten spijt is zijn conditie voor hem niet levenswaardig en weet hij zonder hulp van justitie zijn leven alsnog waardig te beëindigen. De reden dat Mar Adentro voor mij tegenviel ondanks zijn actuele thema, is het feit dat je van begin af aan om de oren gegooid wordt met emotionele scenes. Een emotionele scene wekt bij mij alleen maar irritatie op op het moment dat ik nog nauwelijks verwantschap heb met het personage. En dat is zeer sterk het geval bij deze film. Het eerste half uur tot uur heb ik me dan vrij erg verveeld omdat ik geen behoefte had erin. Later gaan de personages wat meer spreken, met name van Ramon Javier Bardem die een charmante rol neerzet ondanks zijn bewegeloosheid. De rest van de personages zijn aardig, maar wat mij betreft niet erg bijzonder. Een soortgelijke film, maar wat mij betreft veel sterker, is Les invasions Barbares. Deze film gooit het juist over de andere boeg: Een serieus verhaal brengen met veel persoonlijke en humoristische elementen waardoor je veel meer gaat meeleven met de personages. Helaas moet ik Mar Adentro bestempelen tot jankfilm, wat erg jammer is want de film is schitterend verfilmd met mooie beelden en goede bescheiden effecten. Acteerwerk is goed en het verhaal eveneens. Maar uiteindelijk heb ik me er best bij verveeld, eerlijk gezegd.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mar Adentro (The Sea Inside)Mar adentro ("de zee van binnen") volgt de laatste periode in het leven van Ramon Sampedro. Ramon is 30 jaar eerder verlamd geraakt door een duikongeluk. Voor het ongeluk was hij een levensgenieter maar inmiddels is hij een gevangene in zijn eigen lichaam. Hij wordt omringd en verzorgd door zijn liefdevolle familie. Iedereen gaat verschillend om met zijn doodswens. Op een gegeven moment komt Rosa in zijn leven, een alleenstaande moeder van twee zoontjes. Hun relatie ontwikkelt zich tot een vriendschap en vrij snel ook tot een verliefheid van Rosa ten aanzien van Ramon. Aanvankelijk wil ze niets van zijn doodswens weten en ziet ze het als haar missie om Ramon te overtuigen van de schoonheid van het leven. Tenslotte ziet ze in dat de enige manier om Ramon gelukkig te maken is door hem te laten sterven op een waardige manier en kiest ze toch om hem te assisteren bij zijn zelfmoord. Onverwacht neemt deze film geen standpunt in over euthanasie maar schetst op een heel menselijke manier de verschillende perspectieven en scala aan (emotionele) reacties op een naaste die euthanasie wil plegen. Het scala van reacties van de goed uitgewerkte en fantastisch geacteerde personages, de zwarte humor en prachtige beelden zorgen ervoor dat Mar Adentro een diepe indruk maakt.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobiëlle: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
