Red DawnVrijwel iedereen boven een bepaalde leeftijd zal bij het recente Tomorrow when the War began (2010, Stuart Beattie) hebben gedacht aan deze film uit 1984, die een vergelijkbaar onderwerp heeft: Als hun land wordt aangevallen, besluiten een aantal teenagers de wapens op te nemen tegen de vijand, die aan de winnende hand lijkt te zijn. De jongeren worden gespeeld door onder meer Patrick Swayze, Charlie Sheen en Jennifer Grey, en het is leuk om deze acteurs, inmiddels van middelbare leeftijd (Swayze is zelfs al overleden) aan het werk te zien toen ze nog jong waren. De film begint geweldig, met een scène waarin buitenlandse paratroopers een school aanvallen. Het is echter ook meteen het beste moment van de hele film (het wordt ook gebruikt op vrijwel alle posters). Het grootste euvel zijn de vaak potsierlijke, bombastische dialogen. Na de openingsscène volgen veertig minuten vol soapopera-achtige gesprekken, en pas daarna herpakt de film zich enigszins, met een aantal spectaculaire actiescènes en een goede bijrol van Powers Boothe. Het uitgangspunt is erg interessant, maar de film voldoet ondanks een stevige dosis actie nooit helemaal aan de verwachtingen. De jongeren bevinden zich te vaak in het open veld, zonder veel mogelijkheden om zich te verbergen voor de vijandige troepen. Regisseur Milius houdt er de vaak echter goed in, zodat de onwaarschijnlijkheden in het script niet al te zeer opvallen. Sommige scènes zijn zowaar spannend en William Smith is lekker grimmig als de Russische kolonel die achter de jongeren wordt aangestuurd. Er zijn ook een paar spitse ideeën in het scenario verwerkt. Milius lijkt de geruchtmakende bestseller van Mark Steyn, Amerika Alone, te hebben gelezen op een moment dat het boek nog moest worden geschreven. Amerika staat er alleen voor in deze film. De Europese landen zijn te week en slap geworden om zich tegen de vijand te verzetten, alleen Groot-Brittanië is een loyale bondgenoot, maar staat op instorten. Ook is er een grappig moment met een Russische tolk, die doelbewust de tekst op een gedenksteen verdraait, door alles in Marxistisch jargon te vertalen. Zulke momenten had Red Dawn wel meer mogen hebben. Niet echt slecht, maar je ontsnapt niet aan het gevoel dat hier meer in had gezeten.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |