Een psychopatishe killer is op borgtocht vrij en weet prompt te ontsnappen. Hierop  neemt hij een vlucht naar het fictieve Afrikaanse land Angelique. Voor de man dreigt echter de borgtocht van een kwart miljoen harde USD verbeurd te raken en dus wordt een stoere premiejager op de zaak gezet.

De slechterik in kwestie doet zo onaardig omdat zijn zus ooit een overdosis kreeg door toedoen van andere hoeren. Nu schuimt hij de bordeels en massagesalons in Angelique (lees: Zuid-Afrika) af om uit wraak hoeren af te slachten. De logica van de man ontgaat me een beetje, vooral daar hij elk slachtoffer voordat hij ze dood steekt en -snijdt vraagt of ze zijn zus kennen. Natuurlijk kennen die Afrikaanse hoeren zijn zus niet. Ên als ze doen alsof dat wel het geval is, dan snijdt hij ze ook de keel door.

De premiejager is een onsympathieke kerel van een ander slag. Als een hork doet hij in het vreemde land zo'n beetje waar hij zin in heeft, hetgeen een puinhoop oplevert. De autoriteiten willen hem dan ook het land uitzetten, maar de smerissen zijn wel zulke prutsers dat ze zijn hulp meer dan nodig hebben. Maar hij komt eigenlijk overal net iets te laat, wat ervoor zorgt dat er een grote hoerenschaarste ontstaat...

Volstrekt ongeloofwaardige Zuid-Afrikaanse variant op de giallo. Maar voor een fraaie stylering zoals in de Italiaanse serial killer thrillers ben je bij Reason to Die aan het verkeerde adres. De berg lijken die maniak Arnold Vosloo veroorzaakt is echter vele malen groter dan in de gemiddelde giallo, wat een plus is. Die gozer blijft maar moorden. Vooral met zijn vlindermes, maar voor een dodelijke schietpartij draait hij zijn hand evenmin om. Onbedoeld hilarisch is het fragment waarin hij wordt opgepakt, om vervolgens op kinderlijk eenvoudige wijze te ontsnappen en in 10 luttele seconden een kwartet smerissen dood te schieten.

Wings Hauser is ook van de partij. In de hoofdrol zelfs. Of dat goed of slecht is weet ik eigenlijk niet. Wellicht geen van beide. Zijn personage is echter eikel en vechtersbaas genoeg om wat te vermaken, al haalt hij het bij lange na niet bij de seriemoordenaar van Vosloo.

Hoe je het ook wendt of keert, het scenario is uiterst pover en stikt van de clichés en ontwikkelingen die op zijn minst de wenkbrauwen doen fronsen. Maar ach, de overvloed aan scènes waarin mensen het loodje leggen maakt dat een klein beetje goed.