Een geestelijk gestoorde man heeft in het verleden zijn moeder en de man met wie zij vreemdging vermoord. Nu heeft hij zijn straf uitgezeten in een inrichting en komt weer op vrije voet. Hij gaat terug naar zijn geboortedorpje en vindt simpel werk. Hij leert ook een jochie kennen. Rond deze gebeurtenis besloot ik om de film snel door te bladeren. Ik had ongeveer een kwartier tot een half uur gekeken en ik had sterk het vermoeden dat de film zo zou blijven als dat het begin was. En ik denk niet dat ik mij daarin heb vergist.
Het mooie maar tegelijkertijd het schrale aan Sling Blade is dat deze gestoorde man een hele trage en aparte manier van doen heeft. Het wordt best wel goed en overtuigend geacteerd en het karakter is best wel leuk neergezet. Maar wel heel traag en telkens zichzelf herhalend, zoals een geestelijk gestoorde dat betaamt. Hierdoor wordt de film heel erg saai. Na een kwartier heb je exact door hoe het karakter is en dan hoef je de overige 1:45 niet meer om het karakter te kijken. En eigenlijk biedt de film niet meer dan dat (behalve heelveel moraal á la `kijk eens hoe triest geestelijk gestoorden behandeld worden bla-bla` ). De film lijdt een beetje aan hetzelfde syndroom als i am Sam : Wel goed opzich, maar langdradig!
