In zijn nadagen, het zou een van Boris Karloff ´s laatste films zijn, speelt de veteraan een seniele dokter die nodig aan rust toe is. In een tamelijk bizarre Mexicaanse co-productie nog wel. Gelukkig hoeft de film het niet te hebben van Karloff, die zeker de helft van zijn karige optreden zijn teksten door een telefoon brabbelt. Waarschijnlijk zat aan de andere kant van de lijn iemand die hem souffleerde.

Het plotje van deze Mexploitation is lekker bizar. Wetenschappers vinden een levende steen, die een slokdarm ontwikkelt wanneer hij per abuis een straatslet opeet. Aldus wordt het dieet van de steen vastgesteld op schaarsgeklede jonge vrouwen, die soms zelfs eerst een striptease doen alvorens door de, inmiddels met tentakels uitgeruste, steen te woren verorberd. Dokter Karloff heeft nu echter ethische bezwaren, terwijl een sluwe wetenschapster hier lijnrecht tegenover staat. Zij heeft een dom hulpje dat boodschappen doet voor de steen. Maar dan wordt deze vriendjes met de steen, die hem diamanten belooft...
 
Zo'n coole steen kom je niet snel tegen. Hij (het) houdt van lekker wijven, manipuleert sukkels en weet zelfs computers in de war te sturen. Als dat niet fabelhaftig is, dan weet ik het ook niet meer. Ik keek er daarom ook met genot naar. De special effects die uit de plaatselijke fopwinkel lijken te zijn gehaald, maken het geheel nog hallucinanter. 't Is rotzooi zoveel is zeker, maar er wordt genoeg vertier geboden om een voldoende binnen te slepen.