Mr. Roy is een naam die weinig kwaadaardig klinkt, maar na het zien van Clash of the Ninjas denk ik daar anders over. De slechterik in deze film die naar die naam luistert is namelijk een soort Hitler in een ninjapak; een duivel die een criminele organisatie leidt die in menselijke organen handelt. Domme Chinezen wordt een goedbetaalde job in het Midden-Oosten in het vooruitzicht gesteld, om vervolgens in een kamp te worden gegooid en te worden beroofd van hun organen. Het is een lucratieve business en met name hoornvliezen zijn erg in trek.

De prent vangt aan in slechte horrorstijl met een zich hevig verzettende dude die naar een operatietafel wordt geleid. De point of view van deze gast die de dokters boven zich ziet deed me denken aan het werk dat schilder Kent Mathieu deed voor de albumhoes van Autopsy´s Severed Survival. En een beetje griezelig mag het lot van deze stakker toch wel genoemd worden.

Uiteraard is er een good guy die Mr. Roy moet stoppen, ook al een deeltijdninja; hoe kan het ook anders. Deze pathethisch acterende gast is niet heel erg interessant, al weet hij met regelmaat hoongelach te oogsten. En da's toch ook iets, nietwaar? Nee, het zijn Mr Roy en zijn trawanten die voor het vermaak zorgen. Zo slacht Mr. Roy in een crime passionel op giallowijze een vrouw af, hetgeen het sein is voor de held van de film om in actie te komen. Het meest geweldig is een als corpsbal geklede gozer die een arme Chinees doet geloven dat hij een pastoor is. Hij haalt zijn bijbel tevoorschijn om er een wapen uit te halen waarmee hij de Aziaat afranselt. Maar da's nog niet alles. Rookbommetje en poef: Hij is een ninja! Wat er dan gebeurt is eigenlijk te fantastisch voor een televisiescherm (of voor een recensie): Zijn ninjasai blijken tevens dienst te doen als vlammenwerpers! Wanneer je niet kunt kiezen tussen barbecuen of Chinees, dan heeft deze man de oplossing.

De finale, die is me er een van epische proporties. Het is zonder meer mijn favoriet van alle ninjafilms die ik heb aanschouwd. Pure b film waanzin die eigenlijk met geen pen te beschrijven valt. In een hoek van een park vindt een ninjaveldslag plaats, waarbij ik mijn ogen niet droog kon houden. Regisseur Godfrey Ho trekt zijn trucendoos volledig open en levert het meest vermakelijke dat ik ooit van hem heb gezien. Met name de climactische genadeklap -een mind trick van de goede ninja die hiermee het hoofd van de tegenstander doet ontploffen- staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrifd. Het is volledig onverwacht en bovendien vraag je je af waarom hij dat niet meteen deed in plaats van eerst slag te leveren met een batterij ninja's, waarbij hij zelfs wordt neergestoken. Maar het komt toch vooral omdat het fragment nog het meest doet denken aan het effect van een strijker in een papier-maché hoofd gevuld met piepschuim, hetgeen waarschijnlijk ook het geval is geweest. Lekker filmpje hoor, zeker met een paar biertjes op.