In een alternatief verleden is een futuristisch Amerika verwikkeld in een bittere strijd met een door occultisme bezeten nazi-Duitsland. De man die de touwtjes echt in handen heeft is echter niet Adolf Hitler, maar de geniale wetenschapper Johan Schmidt die bezig is met de ontwikkeling van een superwapen. De Amerikanen zitten met de handen in het haar over de snelle vorderingen van de moffen en zien een overwinning als ver weg.

Gelukkig zijn er ook Yanks die zich met wetenschap bezig houden. Door een serum kan er van loser Steve Rogers een supersoldaat worden gemaakt. Met hulp van industrieel Stark wordt hem een pakje in stars and stripes stijl aangemeten alsmede een bijbehorend schild. Samen met een groep soldaten reist hij af naar Europa om daar Schmidt een koekje van eigen deeg te geven.
 

Captain America is absoluut niet mijn favoriete superheld. Zoveel betoogde ik ook reeds bij bespreking van de eerste film die met dit karakter is uitgekomen in 1990. Dat er nu een nieuwe film rondom hem verschijnt heeft te maken met het uitkomen van de film The Avengers in 2012. Daarin dient immers een allegaartje van superhelden uit de Marvel-stal op te draven, waaronder deze Amerikaanse kapitein.

Hoe knap is het dan dat er met zo'n suffe hoofdpersoon toch zo'n vermakelijke film is verschenen. U hoort het goed, ik ben best onder de indruk van deze actieprent die vrijwel de gehele speelduur weet te vermaken. De balans tussen karakteruitdieping, achtergrond, actie en verhaal is uitstekend gedoseerd. De gevechten met de nazi's zijn bovendien immer boeiend en met Red Skull is er een interessante tegenstander in huis. Grootste minpunt is de lange speelduur. Als er een half uur vanaf was gehaald en een andere superheld de hoofdrol had gespeeld, was dit misschien wel de beste superheldenfilm in jaren geweest.