In het jaar 2089 ontdekken archeologen dat er in de tekeningen van verschillende oude culturen overeenkomstige sterren worden afgebeeld. Er wordt daarom een expeditie opgetuigd richting dit sterrenstelsel. Al snel ontdekt de bemanning van ruimteschip Prometheus een planeet waarop restanten van een oude beschaving lijken te zijn.

De expeditie leidt naar een vreemd gebouw, waarin zich wormvormig leven blijkt te bevinden. Al gauw gaat er van alles fout: er vallen zieken en doden, er blijkt meer in leven te zijn op de planeet en de leiding houdt er een dubbele agenda op na. Binnen no time wordt een groot deel van de crew dan ook uitgeschakeld door de mysterieuze ingezetenen van deze vreemde wereld. Slechts onderzoekster Elizabeth Shaw zal er achter komen wat er daadwerkelijk aan de hand is.
 

Er is al veel gezegd en geschreven over Prometheus, niet in de minste plaats vanwege diens regisseur Ridley Scott. De regisseur van o.a. Alien poogt meer dan dertig jaar na dato een soort van voorgeschiedenis op deze klassieker uit het scifi-horrorgenre te maken. In de laatste paar minuten ontdekken we dan ook waar de aliens in dat werk vandaan komen. Maar om nu te zeggen dat dat een reden is om Prometheus te kijken, nee dat niet.

Waar Alien zich focuste op een zeer kleine setting en daarbinnen de spanning tot het kookpunt opdreef, grossiert Prometheus in grootse omgevingen en landschappen. De vragen die daarbij worden opgeroepen zijn veelal filosofisch en existentialistisch van aard. Prometheus werd aangekondigd als de film die het scifigenre zou herdefiniëren. Dat gaat me wat te ver, maar de lat is wel weer hoog gelegd. Zo veel goeds verschijnt er immers niet in het genre.

Meer dan bovenstaande analyse is Prometheus echter te waarderen door zijn fantastische spanningsboog. Het duurt lang voor actie en horror om de hoek komen kijken. Tot die tijd worden we vooral verblijd met technische snufjes en schitterende decors. Helaas blijven de karakters allemaal redelijk eendimensionaal en komen we weinig van ze te weten. Dat had beter gekund! Charlize Theron en Michael Fassbender spelen echter prima rollen en zetten hun karakters overtuigend neer.

Ten slotte nog iets over de driedimensionale effecten. Niet eerder zag ik een film waarin deze zo weinig toevoegden als in Prometheus. Gewoon lekker in 2d kijken dus is mijn devies. Ook dan ziet deze film er indrukwekkend mooi uit.