Lost Command

Lost Command volgt in veel opzichten het recept voor oorlogsfilms uit de jaren zestig: het gaat weer eens over een klein regiment, bestaande uit een zootje ongeregeld, dat is uitverkozen voor een gevaarlijke missie in vijandig gebied. Toch wijkt de film af van de standaard: de setting is niet de Tweede Wereldoorlog maar de Algerijnse Onafhankelijkheidsstrijd. De 'helden' zijn (zeker naar huidige maatstaven) eerder onderdrukkers dan bevrijders.

Anthony Quinn is Pierre Raspeguy, een ervaren maar niet altijd even gedisciplineerde kolonel in het Franse leger. Als in de Franse kolonie Algerije een revolutie uitbreekt, wordt hem gevraagd een eenheid te vormen die de opstand kan neerslaan. Raspeguy selecteert de hardste mannen die hij kan vinden, rauwdouwers van de ergste soort, maar stelt ook een paar oude makkers aan die hij kent uit de oorlog in Indochina, zoals de universitair geschoolde kapitein Esclavier (Alain Delon), die fungeert als zijn geweten. Beide mannen komen in Noord-Afrika tegenover een derde Indochina-ganger (en voormalige vriend) te staan: de Algerijn Mahidi, die nu vecht aan de zijde van de opstandelingen.

Het verhaal over voormalige strijdmakkers die nu vijanden worden, is interessant en het script biedt zelfs enig inzicht in de redenen waarom het conflict escaleerde en uitgroeide tot een 'vuile' oorlog. Toch haalt de film het bij lange na niet bij het fameuze  La Battaglia di Algeri van Gillo Pontecorvo. Het probleem is een totaal gebrek aan authenticiteit: George Segal als Arabier is niet wat je noemt een erg geloofwaardige keuze, alle lagen make-up ten spijt. En zoals gewoonlijk in dit soort producties, spreekt iedereen Engels (vaak steenkolen-Engels), ook de Franse acteurs die Franse personages spelen. Ik heb even geprobeerd of de Franse geluidsband uitkomst bood, maar daarop mis je het karakteristieke stemgeluid van Anthony Quinn.

Enfin, er zijn een paar stevige actiescènes om de verveling te verdrijven en de Spaanse landschappen zijn fraai in beeld gebracht. Het romantische intermezzo, vaak louter ballast, zorgt hier voor de nodige afwisseling, als was het maar omdat Claudia Cardinale erbij is betrokken. In een beroemd geworden scène geven Delon en Cardinale een worstelpartijtje weg om U tegen te zeggen. Wie na die scène nog behoefte heeft aan WrestleMania, moet wel een erg grote liefhebber zijn.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- The Dirty Dozen (oorlog / actie : 8)
- The Guns of Navarone (oorlog / avontuur : 8)
- The Bridge on the River Kwai (oorlog : 8)
- Where Eagles Dare (oorlog / actie : 7.5)
- Pohwasogeuro (71 Into the Fire) (oorlog / drama : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie oorlog eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10