Ingelezen in deze obscure spaghetti western had ik me niet en kijkende naar de titel en het verschijningsjaar verwachtte ik vantevoren een slap aftreksel van de ´Trinity´ komedie westerns met Terence Hill en Bud Spencer. Maar van een komedie is hier geen sprake, al valt er genoeg te lachen om andere zaken.

Als fan van b-cineast Demofilo Fidani kon ik met They Called Him Trinity, de bedrieglijke internationale titel van de film, mijn lol in elk geval wel op. Vreemd is het dan ook dat de filmmaker niets met de productie te maken lijkt te hebben en het schijnbaar Ferdinando Merighi was die in de regiestoel zetelde.

De prent is -naar goed gebruik- zo incoherent als de pest en schrijver Luigi Batzella, ook al zo'n dubieuze cultheld, maakt er een potje van. Verder gebruikt de film veel acteurs die ook in Fidani's westerns vaak opdraafden en is het geheel ook al geschoten in de door acteur Gordon Mitchell zelf gebouwde Cave Studios, een goedkoop inelkaar geflanst westernstadje ergens bij Rome.

Ook de welhaast bizarre eigenaardigheid van Fidani's personages is iets wat je terugvindt in They Called Him Trinity. Zo hebben we een lachwekkende kerel in een zwart Ku Klux Klan pak die fungeert als de mysterieuze slechterik, een Mexicaanse bareigenaar met een aapje en een ranzige pistolero die continu zijn neus aan het leeghalen is en zijn groene trofeeën aan alles en iedereen afsmeert.

De tijd wordt verder gevuld met paardjerijden op sukkeldraf en slechte vuist- en vuurgevechten. Een ultragoedkope spaghetti western waar geen touw aan vast valt te knopen is het resultaat. En stiekem mag ik dat wel; geinig!