Het is op deze site al vaker opgemerkt dat het genre van de found footage slechts een gimmick is die een paar keer leuk is om te zien. The Blair Witch Project is natuurlijk de moderne grondlegger van het genre, maar ook in latere films als het Spaanse Rec en het Noorse Troll Hunter is het op positieve wijze toegepast. The Lost Coast Tapes probeert ook iets toe te voegen aan het genre in de vorm van een gevonden camera verhaal rondom Bigfoot.

Sean Reynolds is een televisiemaker die op zoek is naar een nieuw succes. Als hij informatie krijgt over een jager die het lichaam van een jonge Sasquatch zou hebben gevonden, besluit hij een documentaire te maken om het verhaal van de man te ontmaskeren als een hoax. Samen met zijn ploeg reist hij naar de Lost Coast van Californië om de beweringen van jager Carl Drybeck aan te horen. Hoewel het in beginsel inderdaad om een slechte grap lijkt te gaan, gebeuren er zaken in de bossen die onverklaarbaar zijn. Zou Bigfoot dan toch bestaan?

Kwalitatief is er niets op The Lost Coast Tapes aan te merken. Het acteerwerk is met uitzondering van Noah Weisberg overtuigend genoeg en de cameravoering doet geloven dat we met gevonden materiaal te maken hebben. Toch steekt het dat de camera zelfs in levensbedreigende situaties aan blijft staan. Ik zou rennen voor mijn leven en de opnames laten voor wat het is, maar dat levert natuurlijk geen spannende cinema op. Dit probleem is overigens niet uniek voor deze prent, maar is een rode (negatief te noemen) draad in het genre.

Grootste probleem van deze horrorfilm is het vreselijk onoriginele verhaal. Het eerder genoemde Troll Hunter vertelt bijna dezelfde gebeurtenissen, maar dan met een ander subject (trollen dus) in de hoofdrol. Het is dat er van die Noorse film nog een Amerikaanse remake moet verschijnen, anders had ik gedacht dat ik daar nu reeds mee te maken had.

Pas in het laatste kwartier laat The Lost Coast Tapes een beetje eigen smoel zien. Dan wordt het ook echt spannend en zit je eventjes op het puntje van je stoel. Het open einde kwam op mij niet als storend over en zorgt ervoor dat deze film nog even in je hoofd blijft zitten. Het zal ongetwijfeld van het commerciële succes afhangen of een tweede deel verschijnt, maar de opening is in ieder geval geboden.