TargetIn een van de eerste scènes van de film leest Gene Hackman een roman van Len Deighton. Waarschijnlijk was dat bedoeld als waarschuwing: verwacht niet te veel van deze film. In de jaren zestig werd regisseur Arthur Penn beschouwd als één van de grootste talenten van zijn generatie, naast Mike Nickols (The Graduate) en Sam Peckinpah (The Wild Bunch). Penn draaide zelf klassiekers als Bonnie & Clyde en Little Big Man. Maar nadien ging het snel bergafwaarts met zijn carrière. Hackman speelt in zijn bekende ongedwongen stijl een man van middelbare leeftijd, ene Walter Loyd, eigenaar van een houthandel. Zijn zoon vindt hem een saaie piet, maar alles verandert als mevrouw Loyd wordt ontvoerd op een uitstapje naar Parijs. Vader en zoon reizen halsoverkop af naar Europa, en daar blijkt de saaie piet plots een ex-CIA agent, die zijn mannetje staat in de meest hachelijke situaties. Wat begon als een soort familiedrama, ontwikkelt zich al snel tot een spionagethriller in de stijl van Robert Ludlum of (inderdaad) Len Deighton. We vliegen van Parijs naar Hamburg en Oost-Berlijn (de Muur is nog niet gevallen) en weer terug en overal gebeurt iets opwindends. Als kleine thriller valt Target best te pruimen, maar met deze regisseur en deze cast verwacht je meer. Hackman is prima en ook Dillon (als de zoon) is vrij goed, en het zou interessant zijn geweest om wat meer aandacht te schenken aan hun ongemakkelijke relatie. Maar nee, we vliegen door, van de ene achtervolging naar de andere, het begint uiteindelijk zowaar op James Bond te lijken. Aardig tussendoortje, niets speciaals.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |