The Hobbit, or There and Back Again (1937) is het eerste volwaardige boek van de Britse schrijver J.R.R. Tolkien. Het verhaal speelt zich een aantal decennia voor de gebeurtenissen in The Lord of the Rings af. Hoofdrolspeler is dan ook niet Frodo Baggins, maar diens oom Bilbo Baggins. Andere karakters uit The Lord of the Rings, zoals Gandalf en aantal elven, keren wel terug in The Hobbit.

Het verhaal van The Hobbit is kinderlijk eenvoudig en heeft hen dan ook primair als doelgroep. Een groep dwergen onder aanvoering van Thorin Oakenshield wil hun oude koninkrijk terugveroveren op de draak Smaug. Hiervoor moet een gevaarlijke expeditie worden ondernomen, waaraan tovenaar Gandald en Bilbo Baggins hun medewerking verlenen. Onderweg ontmoet het gezelschap een uiteenlopend scala aan vrienden en vijanden, waaronder Gollum, het wezen dat de oorspronkelijke bezitter van the one ring is.

En nu is er dus de verfilming van dit meer dan beroemde boek. Althans, het eerste deel van de verfilming, want regisseur Peter Jackson heeft ervoor gekozen het geheel in drie delen op te knippen. Dit is mijns inziens een vreemde keuze, waarvan ik aanvankelijk dacht dat deze van invloed zou zijn op mijn beleving van deze film. Laat me dit uitleggen.

The Hobbit is een boekje van zo'n 300 bladzijden, terwijl de drie boeken van The Lord of the Rings ruim 1500 bladzijden beslaan. Van laatstgenoemde was het evident dat er drie films zouden verschijnen. De uitwerking hiervan is ook subliem, maar dat terzijde. Ik heb me echter serieus afgevraagd hoe het in hemelsnaam mogelijk zou zijn om dat dunne boekje van The Hobbit over drie films uit te spreiden. Zoveel gebeurt er immers niet in dat verhaal.

Jackson heeft hiervoor echter een briljante oplossing gevonden. Tuurlijk ligt het tempo wat langzamer dan in The Lord of the RIngs en zijn veel scènes wat langer van opzet. Hij heeft echter ook een heleboel (interessante) verhaallijnen toegevoegd. Daarnaast is het eenvoudige verhaal veel meer ingekaderd in het universum dat Tolkien heeft neergepend. Zo wordt de aanstaande dreiging van Sauron aangehaald en krijgt de oorlog tussen dwergen en elven meer aandacht. Al met al een uitstekende wijze om een drietal films te rechtvaardigen.

Dan de hamvraag: hoe goed is de verfilming van The Hobbit nu eigenlijk? Laten we voorop stellen dat ik me uitstekend heb vermaakt. Een van de belangrijkste doelen van een film, nietwaar? Het fantasierijke scenario, de vele interacties, gevechten, humor en leuke ontmoetingen, ik heb er allemaal van gesmuld. De rolvertolking is bovendien prima in orde. Martin Freeman weet als Bilbo een zeer overtuigende hobbit te spelen die Elijah Wood evenaart. Helemaal fantastisch is Andy Serkis die opnieuw in de digitale huid van Gollum is gekropen. Zijn scène met Bilbo, waarin de ring in handen van de hobbit valt, hoort bij het beste wat er sinds jaren op filmgebied is verschenen.

Op grafisch gebied heeft The Hobbit een nieuwe standaard neergezet. De film is volledig op 48 fps opgenomen en heeft daarmee twee keer zoveel beelden per seconde als reguliere films. De beeldkwaliteit is daardoor supermooi en bewegingen zijn veel natuurlijker. Veel mensen vinden de beelden 'te echt', maar in dat commentaar kan ik me niet vinden. Wel vond ik bepaalde beelden er enigszins nepperig uitzien, zoals de slede-achtervolging van Radagast.

Het antwoord op mijn hamvraag is dan: erg goed! Vervolgvraag: is ie beter dan The Lord of the Rings? Die vraag beantwoord ik met een 'nee'. Het meer uitgebreide universum van die film en het veel urgentere verhaal zijn drijvende krachten die de triologie zo sterk maakten. The Hobbit mist deze urgentie; in vergelijking is het niet meer dan een reisje van een club dwergen. Dat alles neemt echter niet weg dat het eerste deel van de verfilming van The Hobbit een dikke aanrader is. 

Links naar recensies van de diverse Tolkien-verfilmingen op Filmrecensies.net:

The Fellowship of the Ring (2001)
The Two Towers (2002)
The Return of the King (2003)
An Unexpected Journey (2012)
The Desolation of Smaug (2013)
The Battle of the Five Armies (2014)