Mai Wei (My Way)

My Way is de opvolger van Brotherhood of War, gedraaid door dezelfde regisseur. Het script is gedeeltelijk gebaseerd op het leven van de Koreaanse soldaat Yang Kyounjong, die in 1944 door de Amerikanen werd gearresteerd in Normandië. Hij werd niet gedood omdat de Amerikanen zich afvroegen wat een Koreaan die geen woord Duits sprak in godsnaam uitspookte in het uniform van de Wehrmacht.

Yang heet in de film Jun Shik en is een talentvolle hardloper. Tijdens de Japanse bezetting komt hij in aanraking met Tatsuo, de beste Japanse marathonloper van zijn tijd. Als Jun Shik zijn Japanse rivaal verslaat in een officiële wedstrijd maar vervolgens wordt gediskwalificeerd, ontstaat er een rel. Voor straf worden alle betrokkenen ingelijfd in het Japanse Keizerlijke leger.

Jun Shik wordt uitgezonden om te vechten tegen de Russen. Zijn commandant ter plaatse is Tatsuo. Na een reeks vernederingen besluit Jun Shik te ontsnappen, maar als hij het Russische leger naderbij ziet komen, keert hij terug en waarschuwt Tatsuo voor de aanval. Beiden worden uiteindelijk gevangengenomen en door de Russen en ingelijfd in het Rode Leger. Ze overleven de slag bij Hedosk (December 1941) en raken verdwaald in de besneeuwde steppe. Jun Shik wordt gevangen genomen door de Duitsers en verliest Tatsuo daardoor uit het oog. De twee zullen elkaar uiteindelijk terugzien in Normandië, aan de vooravond van de geallieerde invasie. Beiden zijn dan in Duitse dienst.

Het verhaal van Yang Kyoungjong is onvoorstelbaar, haast ongelooflijk, en volgens mij had men het beter bij de verfilming van zijn levensverhaal kunnen houden. De introductie van het tweede personage, de Japanner Tatsuo, was een verkeerde beslissing: een Koreaan die in één oorlog heeft gediend in het Japanse, Russische en Duitse leger, is al wonderbaarlijk genoeg, zo iemand hoeft geen vriendje te hebben die hetzelfde overkomt. Maar er zijn meer tekortkomingen. De sentimentaliteit die in Brotherhood al een probleem vormde, begint hier de spuigaten uit te lopen. De veldslagen zijn spectaculair, maar iedere dramatische ontwikkeling in de plot, gaat gepaard met tientallen zoetgevooisde violen. En dan wordt er ook nog een compleet engelenkoor tegenaan gesmeten. Op die manier wordt het al gauw héél klef.

Brotherhood of War was één van de grootste Koreaanse successen in de geschiedenis. Regisseur Kang Ye-gyu kreeg daar vrij spel voor deze productie, en de verwachtingen waren hooggespannen. My Way werd echter matig ontvangen en flopte genadeloos. Er wordt al gesproken van de Koreaanse Heaven's Gate: de financiële catastrofe zou ernstige gevolgen kunnen hebben voor de filmproductie van het land. Echt slecht is de film niet, het brokkelige verhaal krijgt je uiteindelijk toch te pakken en met name het slot in Normandië is aangrijpend. Er had echter een veel betere film ingezeten.

Noot:

My Way, een vertaling van het chanson Comme d'habitude van Claude François is in de versies van met name Frank Sinatra en Elvis Presley (Lee Towers past niet echt in dat rijtje) uitgegroeid tot één van de bekendste songs uit de geschiedenis. In de film wordt nergens verklaard in hoeverre de titel een verwijzing is naar de song.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- The Dirty Dozen (oorlog / actie : 8)
- The Guns of Navarone (oorlog / avontuur : 8)
- The Bridge on the River Kwai (oorlog : 8)
- Where Eagles Dare (oorlog / actie : 7.5)
- Pohwasogeuro (71 Into the Fire) (oorlog / drama : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie oorlog eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10