Wellicht De Palma's meest controversiële film, vanwege een aantal expliciete naaktscènes met (de dan 49-jarige, maar nog altijd verleidelijke) Angie Dickinson en een even ingewikkelde als vergezochte plot die in het verkeerde keelgat schoot bij homoseksuelen en transseksuelen. Over die plot kan ik verder niet veel vertellen want dan zou ik de pret bederven voor mensen die de film nog niet gezien hebben.
Angie is een huisvrouw die lijdt onder een slecht seksleven: haar (tweede) echtgenoot heeft een slechte lichaamsgeur en bedrijft de liefde op een onverschillige, mechanische manier. Ze bespreekt de problemen met haar psychiater, die haar de raad geeft om open spel te spelen met haar man. Tijdens een bezoek aan een museum wordt ze gevolgd door een vreemdeling die seksueel in haar geïnteresseerd lijkt. Na een middagje ruwe en bevredigende seks in een hotelkamer, wordt ze echter vermoord in een lift. Een jong hoertje is getuige van de moord maar haar verklaring wordt door de politie niet geloofd. Om die reden gaat ze samen met de zoon van het slachtoffer op zoek naar de moordenaar.
Voor de tamelijk gewaagde douchescène werd Dickenson vervangen door een veel jonger Penthouse-model, en deze 'onthulling' zorgde weer voor wat extra publiciteit. Er blijven voor Angie trouwens genoeg naaktscènes over en ook Nancy Allen is in een reeks verleidelijke poses te bewonderen. Het is toch al een film die vooral zal worden gesmaakt door mensen die stijl belangrijker vinden dan inhoud. De logica is pseudologica, maar De Palma manipuleert de kijker met bijna hypnotische, dromerige scènes, plotse gewelduitbarstingen en gewaagde plotwisselingen. Persoonlijk stel ik prijs op iets meer samenhang en geloofwaardigheid, maar wie ben ik? Oordeel zelf.
