Afgaande op bovenstaande laat het zich raden dat de Vietcong vergelding in petto hebben. Een aantal Amerikaanse soldaten wordt krijgsgevangen genomen en gefolterd om zo informatie los te peuteren. Zeven stoere commando's worden erop uitgestuurd om hun collega's te bevrijden...

Het recept is bekend, want al honderden keren eerder gedaan: Tuig van de richel onderneemt een reddingsoperatie. Uiteraard is tevens een sadistische kampcommandant van de partij. Weinig origineels dus, al leek de opening even iets anders te beloven. Hieraan hangt nog wel een plotwending vast, maar dit mag eigenlijk geen naam hebben.

Met de afgezaagde plot weet regisseur Tony Y. Reyes nochtans aardig raad. Filmisch is het geheel dan ook niet slecht te noemen, waardoor de prent op mij niet onboeiend overkwam. De hoeveelheid actie is bovendien afdoende, met doeltreffende effecten van de oude school.

Wat dan weer wel als afgrijselijk valt te typeren zijn de acteerprestaties, die niet echt te rijmen vallen met de ernst van oorlog. Ik verwacht echt geen Shakespeare van acteurs wiens loopbaan voornamelijk dit soort films beslaat, maar dit is er echt over. Zelfs de gemiddelde nieuwslezer spreekt zijn zinnen met meer gevoel uit dan de beste acteur in deze productie.

Een kleine voldoende voor deze dertien-in-een-dozijn Vietnamfilm.