Batoru rowaiaru (Battle Royale)In een dystopische toekomst heeft de Japanse regering na een opstand van schoolkinderen (waarbij diverse leerkrachten werden mishandeld) besloten dat jaarlijks een groep scholieren van de negende graad (14-15 jaar) naar een eenzaam eiland zullen worden gestuurd om deel te nemen aan een bizar en dodelijk spel: Battle Royale. Ze krijgen een willekeurig wapen uitgedeeld (variërend van vergif en hakmessen tot vuurwapens) en worden uitgestuurd met de opdracht elkaar te vermoorden. Slechts de winnaar van het spel zal zijn leven kunnen redden - door alle anderen te doden. Sommige studenten (zoals de bitchy Mitsuko) spelen het spel volgens de regels, anderen (zoals het lelijke eendje Noriko en de introverte Shuya) besluiten om samen te werken in een poging om te ontsnappen. Er zijn ook twee outsiders aan de groep toegevoegd: de eerste een sadistische psycho, de tweede een rebel die een eerdere versie van het spel heeft gewonnen, maar daarvoor zijn vriendin moest op offeren, en nu wraak wil nemen op 'het systeem'. Battle Royale was een gigantisch succes in Japan, maar stuitte elders op veel censuurproblemen of zelfs een vertoningsverbod. In de VS mocht werd hij tot 2012 enkel op festivals vertoond, maar de film kwam opnieuw in belangstelling na de release van The Hunger Games, dat meer dan toevallige gelijkenissen vertoond met Battle Royale. Zoals veel critici hebben opgemerkt, is de film van Fukasaku in alle opzichten superieur aan (het niet eens zo slechte) The Hunger Games. Men zal overigens snel merken waarom de film in sommige landen werd verboden: het basisidee is uiterst grimmig en het geweld is, naar Aziatische gewoonte, bepaald niet kinderachtig (bij vlagen is het een waar bloedballet). Maar de film is niet gespeend van humor en satire (die soms wat doet denken aan Paul Verhoeven) en naast spannend en onthutsend is Battle Royale ook spitsvondig en intelligent geschreven. Zoals wel vaker bij de Japanners, zijn er ook wat sentimentele scènes, die soms tenenkrommende gevolgen hebben, maar zo zit de Japanse cinema nu eenmaal in elkaar. De vertolkingen van de jonge acteurs zijn uitstekend, en velen van hen zijn inmiddels sterren. De grootste ster werd (vrij verrassend omdat ze maar een klein rolletje heeft) Chiaki Kuriyama, met name nadat Tarantino haar een rol had gegeven in Kill Bill Vol. 1 (ze speelt hier de 'gele hardloopster'); de rol van de gekwelde leraar wordt gespeeld door de befaamde regisseur Takeshi 'Beat' Kitano. In 2003 werd door regisseur Fukasaku met behulp van zijn zoon een zogenaamde Special Edition samengesteld, waarvoor diverse extra scènes werden geschoten, drie jaar na de première. De nieuwe versie duurt 8 minuten langer en diept de personages verder uit; met name het personage van de bitchy Mitsuko werkt nu beter.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |