De grootste passies in het leven van Gil Renard zijn honkbal en zijn zoontje. Hij is gescheiden en mag zijn zoontje niet al te vaak zien, maar zelfs die keren dat hij hem ziet, verpest hij de middagjes uit door zijn onverantwoordelijke gedrag. Ook het werk van Gil gaat niet goed. Hij is vertegenwoordiger bij een messenbedrijf, maar omdat hij niet genoeg verkoopt wordt hij hier ontslagen. Het enige wat nog overblijft is zijn liefde voor het lokale honkbal-team. Deze hebben een nieuw seizoen voor de boeg en hiervoor hebben ze sterspeler Bobby Rayburn aangetrokken. Gil is een groot fan van Rayburn, maar helaas presteert hij niet naar verwachting. Dit komt door de andere ster van het team, Juan Primo, die het geluksnummer van Rayburn draagt. Gil besluit dat er verandering moet komen in de prestaties van het team en vooral van Rayburn. De enige oplossing die hij hiervoor kan bedenken is het uit de weg ruimen van het grootste obstakel in het spel van Rayburn: Juan Primo. Na deze moord gaat Gil`s favoriete speler dan ook opeens een stuk beter spelen. Gil voelt zich echter bedrogen omdat Rayburn nooit een bedankje voor de moord heeft gegeven. Dus besluit Gil dit bedankje maar persoonlijk bij Rayburn te gaan halen. Maar als ook dit niet werkt, zit er nog maar een ding op voor Gil. Het zoontje van Rayburn wordt ontvoerd en Gil eist een openbaar dankjewel tijdens een belangrijke wedstrijd. Het is nu aan de politie zo snel mogelijk Gil te vinden en het zoontje veilig te stellen.
Het verhaal van The Fan biedt goede mogelijkheden voor een interessante film. Helaas wil de vonk in deze film echter nooit helemaal overspringen. Robert de Niro speelt een redelijke rol als Gil Renard, maar de rest van de cast is echt een stuk minder op dreef. Vooral Snipes en Leguizamo spelen matig en ook zeer irritante karakters. The Fan wordt nooit echt spannend en daarom is het een film die je maar over je heen laat komen, zonder ooit enige emotie te voelen. Volgens mij hadden ze hier meer van kunnen maken.
