Een groepje kinderen uit Astoria, Oregon zijn elkaars grootste vrienden. Een projectontwikkelaar heeft het voorzien op de woning van een van hen, waardoor de hele groep mogelijk uit elkaar zou kunnen vallen. Bij toeval krijgen ze een schatkaart in handen van de beroemde piraat One-Eyed Willie. Hun zoektocht leidt ze naar een grottenstelsel onder de stad waar ze veel avonturen beleven. Niet in de minste plaats gaat het om een groep criminelen die het zelf ook op de schat heeft voorzien.

Jeugdsentiment? Je zou het misschien verwachten, maar ik heb deze film nooit gezien toen ik klein was. Achteraf vraag ik me af waarom. Ik weet namelijk zeker dat ik hier als tienjarige van zou hebben gesmuld. Dit is een fantastische film voor kinderen in de leeftijd van pak hem beet acht tot twaalf jaar. Het biedt een mix van avontuur, spanning en komedie. Kort samengevat: een soort Indiana Jones voor kinderen.

Als volwassen kijker is er natuurlijk wel het een en ander aan te merken op deze film. Zo is de logica van het verhaal ver te zoeken en is de uitwerking van de hoofdrolspelers zo plat als een pannenkoek. Echt gestoord heeft me dat echter niet, omdat hier ook voor de oudere filmkijker best veel te genieten valt. Dat Steven Spielberg als schrijver en executive producer heeft gediend is goed aan de mooie beelden en fantasierijke settings te zien.

Als ik dan toch een punt van kritiek moet geven waar ik me regelmatig aan ergerde, is het het gegil van de kinderen gedurende vrijwel de hele film. Vooral op momenten waarop er iets spannends gebeurt, worden de monden luidkeels opengezet en gilt iedereen in het rondte. Weinig subtiel, maar een kniesoor die daarom deze film niet zou waarderen.