Zé do Caixão is een gewelddadige grafdelver die schijt heeft aan het volk en haar (bij)geloof. Met zichtbaar genot, en het nodige geweld, terroriseert hij de plaatselijke bevolking.

Zé wil graag een zoon, maar zijn vrouw kan hem die niet geven. Hierop vermoordt hij haar. In zijn zoektocht naar de ideale vrouw om zijn zoon te baren, schroomt hij niet om nog wat mensen om te brengen. Maar dan wordt Zé vervloekt door een heks...

Omdat de beoogde hoofdrolspeler er de brui aan gaf, nam regisseur José Mojica Marins zelf de hoofdrol op zich in wat zou uitgroeien tot een van de grootste Braziliaanse cultfilms ooit. Die status is volledig terecht. Zé do Caixão was geboren. In het Engels werd het personage vervolgens verbasterd tot Coffin Joe, wat natuurlijk veel beter bekt.

Op alle fronten hakt Marins met de botte bijl. En dan bedoel ik niet alleen op de gebieden cinematografie, special effects en acteerwerk die de verantwoorde filmliefhebber pijn aan de ogen zullen doen. Deze zijn overigens overduidelijk af te schuiven op budgettaire beperkingen, maar weten tevens voor een passende rauwheid te zorgen die deze griezelfilm alleen maar ten goede komt. Het zijn daarentegen met name de voor die tijd zeer lompe geweldsbehandeling, alsook de explicitie kritiek op religie die in dit opzicht uitstekend hun werk doen; verdomde effectief gedaan! 

Er bestaan niet veel films die mij van meet af aan weten mee te zuigen in de sfeer, maar de eerste van de Coffin Joe films is er een van. Van mij kant een groot compliment aan José Mojica Marins die ermee aantoonde schijt te hebben aan de conventies van het rechtse, maar vooral zeer katholieke, Brazilie in de jaren '60. Ik kijk uit naar de erop volgende avonturen van Coffin Joe!