Anthony Perkins speelt Laurence Jeffries, neurochirurg  die te veel opgaat in zijn werk. Hierdoor verwaarloost hij zijn vrouw, die vreemdgaat. Jeffries is hiervan echter op de hoogte. Wanneer een man met geheugenverlies, Charles Bronson, in het ziekenhuis wordt gebracht, ziet Jeffries zijn kans schoon: Hij neemt hem mee naar huis en prent hem valse herinneringen in, dit met als doel zijn vrouw te vermoorden. Het plannetje lijkt perfect...

Franse productie gebaseerd op een politieromannetje van Jacques Robert, doch behoudens het slakkentempo dat de film hanteert, is er weinig Frans aan. De voornaamste rollen worden vertolkt door castleden met een Amerikaans of Engels paspoort. Bovendien werd de prent gedraaid in het suffe stadje Folkestone in het Engelse graafschap Kent.

Hoewel de film niet slecht is, kon ik er maar weinig mee. De structuur van het verhaal is oke, maar de plot wordt gezapig gebracht. Er gebeurt gewoonweg niet zo heel veel en de boel kabbelt maar wat voort. Bovendien is het einde, mijns inziens, een sof. 

Wel is de rol van Charles Bronson interessant, vooral omdat hij op adequate manier een karakter neerzet dat ver af staat van wat ik van hem ben gewend. Zijn (naamloze) personage blijkt een ontsnapt psychiatrisch patient te zijn, die prompt een vrouw verkrachtte en wurgde. Anthony Perkins' personage betoont zich een engerd, ook goed gecast dus, door hier maling aan te hebben en gewoon door te gaan met de uitvoering van zijn plannejte. De vrouw van de dokter wordt gespeeld door de sympathieke Jill Ireland, Bronson's tweede vrouw in het echte leven.