Billy krijgt van zijn vader voor Kerstmis een mysterieus huisdiertje -een mogwai genaamd Gizmo- cadeau. Er zijn drie belangrijke regels: een mogwai houdt niet van fel licht, mag niet nat worden en -het allerbelangrijkste- mag niet na middernacht gevoed worden. Al deze regels worden per ongeluk echter overtreden. Hierdoor vermenigvuldigd Gizmo zich in een heleboel villeine soortgenootjes. Sterker nog, deze beestjes ontwikkelen zich tot zogenaamde gremlins die maar één doel hebben: chaos en ellende veroorzaken.

Gremlins is voor mij giga-jeugdsentiment. Deze film heb ik letterlijk tientallen keren gezien. De combinatie van (kinderlijke) horror en komedie had een grote aantrekkingskracht. Jaren later is de impact toch wat minder, maar dat mag de pret niet drukken. Wat vooral opvalt is dat de horror eigenlijk helemaal niet voor kleine kinderen bedoeld is. Gremlins is best wel een enge film voor tere kinderoogjes. Met de humor zit het nog steeds wel snor, ware het niet dat de grappen nogal plat en flauw zijn.

Een aantal scènes is mijns inziens memorabel te noemen. Deze zitten hem vooral in de staart van de film, wanneer de gremlins chaos veroorzaken in de stad. Hoogtepunt is de setting van een café waarin de beestjes zich helemaal te buiten gaan aan drank, sigaren en gokken. Een ware orgie is het resultaat! Ook leuk: het oude vrouwtje met een stoeltjeslift die bruut gelanceerd wordt.

Gremlins heeft wat mij betreft de tand des tijds doorstaan, maar is voor kinderen te eng en voor volwassenen iets te tam. Toch heb ik met plezier zitten kijken en kunnen genieten. In 1990 zou nog een vervolg uitkomen genaamd The New Batch.