Martial arts acteur Billy-Lo zet zijn eigen dood in scène om wraak te nemen op zijn 'moordenaars'...

Vijf jaar na de dood van icoon Bruce Lee werd Game of Death gemaakt. Er lag namelijk nog een onafgemaakte film van de acteur. De hoeveelheid materiaal om iets fatsoenlijks mee te doen was echter veel te klein. Aldus werd de plot volledig omgegooid. Het resultaat laat zich raden.

Het niveau, of beter: gebrek daaraan, van deze productie wordt meteen duidelijk. De kijker wordt namelijk getrakteerd op een gevecht tussen Bruce Lee en Chuck Norris, een gerecycled fragment uit een andere film. Norris gaf hiervoor overigens geen toestemming, daar hij niets te maken wilde hebben met het bezoedelen van Lee's legende. Terecht, me dunkt. Maar hier hadden de makers dus lak aan.

Het kan nog slechter dan bovenstaande: Twee look alikes met grote zonnebrillen spelen namelijk Bruce Lee, die op zijn beurt een acteur speelt. Tja, je moet wat wanneer de echte Lee al vijf jaar onder de zoden ligt. Middels ingemonteerde gezichtsuitdrukkingen van de echte Lee moeten we geloven dat we naar inderdaad Bruce Lee zelve zitten te kijken. Zelfs mensen die beweren dat alle Chinezen op elkaar lijken, zullen doorhebben dat dit niet het geval is.

Ridicuul is het wanneer een van beide stand ins in de spiegel kijkt en hierop het echte gezicht van Bruce Lee is geplakt; letterlijk. Zo afgrijselijk gedaan kom je het zelden tegen. Robert Clouse, de regisseur van dienst, is heus geen prutser hoor. Dit heeft hij ruimschoots bewezen met de klassieker Enter the Dragon, maar hier brandt hij lelijk zijn vingers. Het meest treurige is toch wel het gebruik van beelden van Lee's echte begrafenis ten behoeve van deze film. Dieptriest.

Om in videoband-termen te spreken: Spoel gerust door tot de laatste 20 minuten van Game of Death, want dan komt Bruce Lee himself in actie. Gelukkig maar, want anders was dit echt een prul van jewelste geweest. In een pagode gaat Lee, in zijn beroemde gele pakje, de strijd aan met vechtkunstenaars die elk een ander specialisme hebben. Onder deze opponenten onder meer basketballer Kareem Abdul-Jabbar.

Naar verluidt vond Lee deze opnames niet eens goed genoeg om te gebruiken in een film, maar indien je als kijker net hebt geleden onder 80 minuten Game of Death, dan zul je het einde als een feest ervaren. Het is namelijk het enige goede dat de prent te bieden heeft. Slechts op basis hiervan komt de film er genadig vanaf. En dat komt enkel en alleen op het conto van Bruce Lee, die deze sequentie zelf regisseerde.