Superman is de grootste kick-asser van alle superhelden; hij kan immers bijna onmogelijk dood. Zijn onstervelijkheid, gecombineerd met een zeer brave en pro-Amerikaanse inborst, maken deze superheld eigenlijk maar tot een beetje saai figuur. Vrijwel al zijn eerdere verfilmingen zijn dan ook niet om over naar huis te schrijven, met als absoluut dieptepunt de romantische actiefilm Superman Returns uit 2006. 

Met Man of Steel kunnen we van een reboot van Superman spreken. Het verhaal begint op Krypton met zijn geboorte en zijn lange reis naar aarde. Ook aan zijn jeugd en ontdekking van superkrachten wordt veel aandacht besteed. Het verhaal heeft eigenlijk niet heel veel om het lijf. In het kort komt het erop neer dat een andere bewoner van Krypton naar de aarde komt om deze te veroveren en Superman in elkaar te hakken. Hij moet hierbij kiezen tussen de mensheid en zijn eigen ras.

Zoals ik al liet blijken behoort Superman niet tot mijn favoriete superhelden. Toch ben ik positief verrast over deze nieuwe film. De sfeer is wat duisterder dan gebruikelijk en doordat de nadruk niet zozeer op Superman zelf ligt, maar meer op de wereld om hem heen, krijg het verhaal wat meer body. De actiescènes zijn zeer frequent en over het algemeen erg vet. Nadeel is wel dat deze allemaal nogal generiek zijn en dat er op grafisch gebied weinig vernieuwing wordt gebracht. De algehele sfeer van Man of Steel is mijns inziens nog niet onderscheidend genoeg in het overvolle landschap van de superheldenfilm. Als een vervolg wat meer eigen smoel zou vertonen, zie ik nog wel kansen voor de reboot van deze reeks.