Regisseur Isaac Florentine en spierbundel Scott Adkins zijn terug met het vervolg op hun Ninja: Revenge Will Rise. Het resultaat valt me allerminst tegen. Sterker nog, de sequel is op bijna alle fronten beter dan het origineel. Slechts met het scenario blijft het behelpen. Maar om ook nog eens een goed verhaal te verlangen van een bovengemiddeld uitgevoerd martial arts vehikel is onredelijk, me dunkt.

Voor wat het waard is, even de plot. Er volgt een spoiler in deze alinea. De zwangere vrouw van ninja Casey wordt vermoord. Aldus vangt een bloedige wraaktocht aan die tot diep in de Thaise jungle leidt, alwaar de machtige drugsbaas Goro verschanst. Na een teringlading aan actie wordt deze uiteraard uitgeschakeld, doch Casey blijkt voor het karretje gespannen door een 'vriend' uit de dojo. Hij was het die Casey's echtgenote vermoordde, om hem zo Goro te laten uitschakelen. Drie keer raden wat er met deze gast gebeurt, waneer onze blanke ninja daar achter komt...

Zoals gezegd is de film beter dan deel 1. Zelfs de hoofdpersoon is minder een flat character dan in de eersteling. Zo komt zijn duistere kant bovendrijven. De bluescreens worden gelaten voor wat ze zijn: Beter! De gevechten zijn strakker geschoreografeerd en worden verzorgd door betere martial artists, in de ondersteunende cast, althans zo lijkt het toch. Hoofdrolspeler Adkins is sowieso in uitstekende vorm. Bovendien is de hoeveelheid actie groter. Al met al betekent dit een prima actie/martial arts film, die zich goed laat lenen voor anderhalf uur (hersenloos) vermaak. Geen geklooi, maar harde klappen- en trappen! En nog wat werpsterren uiteraard.