Jonge dertigers Mac en Kelly zijn verheugd als ze nieuwe buren krijgen, totdat ze ontdekken dat een dispuut intrek neemt in het naaste pand. De nachtrust was al doorbroken door jonge spruit Stella, maar het gefeest is het koppel iets te veel. Na een geslaagde vriendschapspoging gaat er door misverstanden een aantal zaken fout. De studenten voelen zich genaaid door het burgerlijke tweetal en besluit alles op alles te zetten om ze geen moment slaap meer te gunnen. Zich realiserende dat er maar een oplossing is om hun slaaptijd terug te krijgen, nemen Mac en Kelly keiharde maatregelen.

De synopsis van Bad Neighbours (oorsponkelijke titel Neighbors) is weinig vernieuwend te noemen. Bij een komedie moge dat vergeven worden als de kwaliteit van de grappen voldoende is. Daar slaagt deze film best aardig in. Zo zitten er allerlei geinige elementen verstopt in de vele bijkarakters die de revue passeren. Hoogtepunt wat dat betreft is de schitterende cameo van mijn helden Blake, Adam en Anders. Ook geslaagd zijn de visuele aankleding en de muzikale omlijsting tijdens de vele studentenfeestjes zeer treffend weergegeven. Zeker voor een komedie verdient dat absoluut een schoonheidsprijs. 

Toch is er ook het een en ander aan te merken op deze komedie. Dat zit hem met name in hoofdrolspelers Rogen en Byrne. Eerstgenoemde speelt zijn oude vertrouwde grommende en gillende zelf en werkt daardoor op de irritatiezenuwen. Laatstgenoemde brengt het er echter nog slechter van af, doordat ze met haar brave uiterlijk en Australische accent volstrekt ongeloofwaardig is in haar rol. Wat dat betreft zijn de bijrollen van Zac Efron en Dave Franco een stuk beter te verteren. Al met al toch een voldoende voor een film die niet baanbrekend is, maar levert wat je ervan verwacht. In 2016 verscheen vervolg Bad Neighbours 2.